ค่ายนั้นได้ ครั้นรุ่งขึ้น ณ วัน ๑ ๑๒ ฯ ๑ ค่ำ ปีวอก โทศก กองทัพพระยาราชาเศรษฐี พระยาพิศณุโลก กับนายทัพนายกอง ยกไปรบชิงเอาค่ายนั้นได้คืน กองทัพอ้ายญวนอ้ายแขกถอยออกจากค่ายลงเรือกลับไปเปียมพระสตึงบ้าง กลับไปพนมสว่างบ้าง อยู่แต่ทัพอ้ายญวนอ้ายแขกซึ่งขึ้นไปทำค่ายที่พนมตันลอง กำพงตะโก ต่อกับกองทัพเขมรเมืองตรังไตรตราดกับกองทัพอ้ายญวนครบ ค่ายตามคลองขุดก็คงอยู่เหมือนแต่ก่อน เมืองตรังไตรตราด พระยาราชาเศรษฐี กับพระยาพิศณุโลก กับนายทัพนายกอง ก็คงอยู่รักษาเหมือนแต่ก่อน และทางลำน้ำทั้งสองลงไปต่อแดนกับญวน กับเมืองทโปงขมุม เมืองบาพนม ซึ่งต่อแดนกับญวนนั้น ข้าพระพุทธเจ้าได้แต่งขุนนางมุขมนตรีให้ไปเป็นนายทัพนายกองเกณฑ์ไพร่พลรักษาค่ายตั้งด่านลาดตระเวนระมัดระวังรักษาทุกวันมิได้เพิกเฉย ควรมิควรสุดแล้วแต่จะโปรด ขอบอกปรนิบัติมา ณ วัน ๓ ๑๓ ฯ ๒ ค่ำ[1] จุลศักราช ๑๒๒๒ ปีวอก โทศ๑ก๐
| เลขที่ | ๑๙* | |
| ใบบอก | เมืองอุดงมีไชย ร. ๔ จ.ศ. ๑๒๒๒ และเขียนเป็นภาษาไทย |
- ↑ ตรงกับวันที่ ๒๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๔๐๓
