หน้า:Constitutional imperialism in Japan (IA constitutionalim00clemrich).pdf/25

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ตอน 3]
17
คณะรัฐมนตรี

ซึ่งเอาเยี่ยงอย่างเขา ก็ได้รับเสียงสนับสนุนจากพรรคก้าวหน้าในทำนองเดียวกัน

ปี 1898 ได้บังเกิดความพยายามจัดตั้ง "คณะรัฐมนตรีแบบมีพรรคการเมือง" ภายใต้การนำของโอกูมะและอิตางากิ แต่คณะนั้นก็ดำรงอยู่เพียงสั้น ๆ ในเวลาต่อมา แม้แต่ยามางาตะจอมอนุรักษนิยมก็ยังปฏิบัติตามแผนในความตกลงฉันมิตรกับพรรค (เสรีนิยม) ที่มีอำนาจเหนือพรรคอื่น ๆ ในสภาล่าง ในช่วงปี 1900–1901 คณะรัฐมนตรีของอิโตกลายเป็นความพยายามที่ล้มเหลวอีกครั้งหนึ่งในการจะก่อตั้ง "คณะรัฐมนตรีแบบมีพรรคการเมือง" ภายใต้แรงหนุนจากพรรค (เซยูไก) ที่จัดตั้งขึ้นใหม่ของอิโต ภายหลัง ไซอนจิกับยามาโมโตะได้เพียรพยายามกันหนักขึ้นที่จะดำเนินการปกครองในเรื่องที่เกี่ยวโยงอย่างใกล้ชิดกับพรรค (เซยูไก) ซึ่งครองอำนาจเหนือผู้ใดอยู่ในสภาล่าง และประสบผลสำเร็จยิ่งขึ้นในเรื่องดังกล่าว ในที่สุด ณ วันคริสต์มาส ปี 1914 โอกูมะก็ยุบสภาผู้แทนราษฎร และเรียกให้จัดการเลือกตั้งทั่วไป ซึ่งเป็นผลให้เขาได้รับเสียงข้างมากขนาดใหญ่มาหนุนคณะรัฐมนตรีของเขา อันเป็นคณะรัฐมนตรีที่อิงตัวบุคคลและมีพรรคการเมืองในเวลาเดียวกัน ส่วน "คณะรัฐมนตรีแบบไร้พรรค" ตามรูปแบบเดิมนั้นเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว ความคิดเห็นสาธารณะเรียกร้องให้มี "คณะรัฐมนตรีแบบมีพรรค" และนี่เป็นผลลัพธ์อีกประการหนึ่งในช่วง 25 ปีแรกของลัทธิรัฐธรรมนูญนิยม

(337)