พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า ซึ่งตัวว่า เราจะตายไม่ดีนั้น หาเป็นข้อหยาบช้าไม่หรือ ส่วนตัวสิยกย่องว่า จะตายโดยปรกติเล่า ซึ่งตัวพูดจาทั้งนี้หวังจะให้คนทั้งปวงลุ่มหลง ตัวสิทำนายไว้ว่า จะตายดีแล้วก็ เราจะให้ฆ่าเสียบัดนี้ ตัวจะทำนายถูกหรือ หรือเราจะทำนายถูก แล้วสั่งบูซูให้เอาตัวกีเซียงไปฆ่าเสีย บูซูก็ฉุดตัวกีเซียงออกไป อึ้งปวยฮอจึงร้องห้ามบูซูว่า อย่าเพ่อวุ่นวายก่อน แล้วเข้าไปทูลพระเจ้าติวอ๋องว่า ซึ่งโปรดให้กีเซียงกลับไปเมืองไซรกี ขุนนางและราษฎรก็มีความยินดีนัก ซึ่งกีเซียงกระทำให้ขัดเคืองพระทัยนี้ เพราะเป็นคนซื่อ ว่าตามตำรา ใช่จะแกล้งหยาบช้าต่อพระองค์หามิได้ จะขอพระราชทานโทษกีเซียงไว้ก่อน พระเจ้าติวอ๋องก็ไม่โปรดให้ ปิกันจึงทูลว่า กีเซียงเป็นคนสัตย์ซื่อ แล้วมีใจเจ็บร้อนต่อแผ่นดิน ขุนนางและราษฎรนับถือ ซึ่งจะฆ่ากีเซียงเสียนั้น ขุนนางซึ่งมีกตัญญูต่อแผ่นดินก็จะเสียใจ การซึ่งจะรักษาแผ่นดินสืบไปเมื่อหน้าเป็นการใหญ่ และกีเซียงทำนายการทั้งปวงนั้นตำราก็ยังมีเป็นพยานอยู่ ขอให้กีเซียงทายในวันหนึ่งสองวันในเมืองจิวโก๋จะมีเหตุประการใดบ้าง ถ้ากีเซียงทายถูก จะขอให้พ้นโทษ ถ้าไม่สมเหมือนคำกีเซียง จึงลงพระราชอาญา พระเจ้าติวอ๋องเห็นชอบด้วย จึงหา
