ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/226

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
214
ห้องสิน
 

พระองค์ พระองค์เอานางสนมทิ้งลงในเหวให้งูกินเล่น แล้วก็ไม่เสด็จออกว่าราชการบ้านเมือง ทำให้ผิดประเพณีกษัตริย์แต่ก่อน พระเจ้าติวอ๋องจึงว่า อีคนเหล่านี้จะเฆี่ยนตีทำอย่างไรมันก็ไม่ฟัง จึงเอาใส่เหวให้งูกิน ความทั้งนี้มันเกิดขึ้นริมตีนมือเรา กงการอะไรของมึง อ้ายนี่ใจใหญ่บังอาจเข้ามาเซ้าซี้สั่งสอนกูอีกเล่า แล้วสั่งบูซูให้ถอดเสื้อหมวกเสี้ยงไต้หูออกเสีย เอาตัวไปทิ้งลงในเหวให้งูกิน เสี้ยงไต้หู เกาเก๊ก ก็ขัดใจ ลุกขึ้นยืนชี้หน้าว่า ติวอ๋องเป็นคนใจบาปหยาบช้า กลับจะให้ฆ่าเราเสียอีกเล่า บูซูก็เข้าคร่าเอาตัวเสี้ยงไต้หู เกาเก๊ก ไปทิ้งลงในเหว เสี้ยงไต้หูก็ด่าพระเจ้าติวอ๋องจนบูซูทิ้งลงในเหวขาดใจตาย พระเจ้าติวอ๋องจึงยื่นพระหัตถ์ไปลูบหลังนางขันกี ตรัสชมว่า เจ้าคิดทำเหวใส่งูไว้สำหรับทำโทษคนผิดดีนัก ตั้งแต่นั้นมา นางสนมทั้งปวงต่างคนระวังตัวกลัวนางขันกีจะเอาผิด เวลาวันหนึ่ง นางขันกีทูลพระเจ้าติวอ๋องว่า ขอให้ขุดสระสองข้างเหวซึ่งปล่อยงูนั้น สระข้างซ้ายให้ก่ออิฐโบกปูน แล้วตวงน้ำสุราใส่ให้เต็มสระ สระข้างขวาให้ก่อภูเขาปลูกต้นไม้ แล้วเอาเนื้อสุกร กวาง ทราย มาแขวนไว้ที่กิ่งไม้ให้ทานแร้งกากิน จะได้เป็นกุศลแก่พระองค์ พระเจ้าติวอ๋องก็สั่งให้ทำตามคำนางขันกี ครั้นเวลา