ปิกันกับแฮเจียวไปทำที่ฝังไว้ ณ ริมประตูเมืองข้างทิศเหนือ ขณะนั้น พวกรักษาประตูเมืองเห็นบุนไท้สือ ขุนนางผู้ใหญ่ซึ่งไปปราบศัตรู ณ เมืองปักไฮ ขี่กิเลนมา จึงเข้าไป ณ ที่ว่าราชการ บอกกับขุนนางซึ่งอยู่ในที่นั้นว่า บุนไท้สือมา ขุนนางบรรดาอยู่ที่นั้นรู้แล้วก็ชวนกันออกไปคำนับรับที่ประตูอ้อนหนึง บุนไท้สือจึงว่ากับขุนนางที่ไปรับว่า ท่านจงพาไปคอยท่าเราอยู่ที่ประตูเหงาหมึงก่อนเถิด แล้วบุนไท้สือก็มาตามทางที่ฝังศพปิกัน แฮเจียว พอถึงที่ศพอยู่ ก็ได้ยินเสียงโห่อื้ออึงขึ้น บุนไท้สือจึงใช้คนเข้าไปดูที่นั้นว่า เป็นศพผู้ใด ปิศาจจึงคะนองโห่ร้องหลอนเราดังนี้ และคนซึ่งเข้าไปดูนั้นกลับมาบอกว่า เป็นศพปิกันกับแฮเจียว บุนไท้สือจึงทำเป็นตกใจแล้วก็หัวเราะขึ้นมา ครั้นถึงประตูเหงาหมึง เห็นขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยมาคอยรับอยู่เป็นอันมาก ก็ลงจากกิเลนคำนับกันตามธรรมเนียม บุนไท้สือแลเห็นพระที่นั่งลกไต๋และพระตำหนักใหญ่น้อยทำขึ้นเป็นอันมาก จึงว่า เราไปอยู่เมืองปักไฮหลายปีเพิ่งมา ได้เห็นพระที่นั่งและบ้านเมืองซึ่งขึ้นประหลาดนักหนา บูเสงอ๋องจึงว่า ของทั้งปวงทำใหม่นั้นประหลาดจริงอยู่ แต่ทว่า บ้านเมืองทุกวันนี้หามีความสุขไม่ คนคิดกบฏต่อแผ่นดิน บุนไท้สือจึงว่า ตัวเราอยู่เมืองปักไฮก็จริง
