พระราชทานสุราถ้วยหนึ่ง บุนไท้สือรับถ้วยสุรามาแล้วก็ส่งให้บูเสงอ๋อง บูเสงอ๋องจึงว่า ท่านเป็นคนผู้ใหญ่จะไปการศึก ของพระราชทานเชิญท่านกินให้สบายเถิด บุนไท้สือจึงตอบว่า เราไปครั้งนี้ไม่ช้านัก สักปีหนึ่งครึ่งปีจะกลับมา แต่วิตกด้วยพระเจ้าติวอ๋องและราชการบ้านเมืองยิ่งนัก ถ้าท่านมีใจสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าติวอ๋อง ช่วยทำนุบำรุงให้เป็นสุขก็ดีกว่าที่เราไปการศึกอีก ท่านจงกินเถิด บูเสงอ๋องคำนับแล้วก็รับจอกสุรามากิน พระเจ้าติวอ๋องเห็นดังนั้นจึงพระราชทานให้อีกถ้วยหนึ่ง บุนไท้สือจึงรับพระราชทาน แล้วถวายบังคมลาออกมาจัดแจงทหาร ครั้นวันดีได้ฤกษ์ ให้จุดประทัดใหญ่เป็นสำคัญ ก็ยกทัพ พระเจ้าติวอ๋องก็เสด็จไปส่งบุนไท้สือจนออกนอกประตูเมือง
ครั้นอยู่มาภายหลัง พระเจ้าติวอ๋องจึงสั่งให้ถอดฮุยต๋ง ฮิวฮุน ออกจากโทษ ฝ่ายปิจู๊ซึ่งเป็นบุตรปิกันผู้ตายจึงทูลว่า ฮุยต๋ง ฮิวฮุนนี้ บุนไท้สือให้จำไว้ สำเร็จการศึกแล้วจะกลับมาชำระต่อไป เมื่อยกทัพไปได้วันหนึ่ง เหตุไรพระองค์จึงทำดังนี้เล่า พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า อ้ายรู้กว่าเจ้า บุนไท้สือโกรธฮุยต๋ง ฮิวฮุน เปล่า ๆ เราหาเห็นมีความผิดไม่ จึงให้ถอด
