เรานัก ตั้งเราให้ออกมาเป็นปลัดด่านหลิมตองก๋วน ได้เป็นขุนนางมียศศักดิ์ ก็ยังหาได้แทนคุณสิ่งไรไม่ อันเราจะคิดฆ่าท่านผู้มีคุณเสียนั้น ที่ไหนเราจะเป็นคนสืบไปได้ เสียวหงินคิดดังนั้นแล้ว ก็ลอบออกไปถึงหน้าค่ายอึ้งปวยฮอ ร้องเข้าไปว่า มีกองตระเวนหรือไม่ พวกอึ้งปวยฮอจึงถามออกมาว่า ใครมาแต่ไหน เสียวหงินตอบไปว่า เราชื่อ เสียวหงิน เป็นบ่าวเก่าของบูเสงอ๋อง จะมาบอกความลับแก่ท่าน ทหารก็เข้าไปแจ้งความแก่อึ้งปวยฮอ อึ้งปวยฮอสั่งให้รับเสียวหงินเข้าไปในค่าย เสียวหงินเข้ามาคุกเข่าลงคำนับแล้วบอกว่า เตียวฮองสั่งให้ข้าพเจ้าคุมทหารเกาทัณฑ์สามพันมายิงท่านเสียในเวลาสองยามนี้ ข้าพเจ้ามิอาจทำร้ายแก่ท่านผู้มีคุณได้ ข้าพเจ้าจึงออกมาบอกกับท่านให้แจ้ง อึ้งปวยฮอได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงว่า ขอบคุณท่านนัก หาไม่ตัวเรากับพรรคพวกก็จะตายอยู่ในที่นี้สิ้น เหมือนให้เราเกิดใหม่ เรามีความยินดีนัก แม้นมิตายจะแทนคุณท่าน และการครั้งนี้เป็นการร้อน อุปมาเหมือนไฟไหม้ขนคิ้ว ท่านจะเมตตาช่วยเราอย่างไรจึงจะพ้นภัย เสียวหงินจึงว่า เชิญท่าขึ้นม้าพาพรรคพวกครอบครัวรีบไปโดยเร็ว ข้าพเจ้าจะเปิดประตูด่านให้ และการทั้งนี้อย่าช้าเลย ความจะ
