หากแต่ตกเป็นของเจ้าของวัตถุดิบ เครื่องจักร เครื่องมือ และเงิน ซึ่งทำให้พวกเขาเหล่านี้สามารถซื้อพลังแรงงานของชนชั้นแรงงานได้ ดังนั้น ชนชั้นแรงงานได้ผลตอบแทนเพียงส่วนหนึ่งจากผลผลิตทั้งมวลที่ผลิตเอง และอย่างที่เราได้เห็นไป ส่วนที่เหลือที่ตกเป็นของชนชั้นนายทุน ซึ่งอย่างมากที่สุดต้องแบ่งปันกับชนชั้นเจ้าของที่ดินเท่านั้น ก็เพิ่มพูนขึ้นไปทุกครั้งที่มีการค้นพบหรือสิ่งประดิษฐ์ใหม่ ๆ ในขณะที่สัดส่วนซึ่งตกเป็นของชนชั้นแรงงาน (ต่อคน) ก็เพิ่ม แต่น้อยนิดและแสนช้าเฉื่อย หรือไม่เพิ่มเลย และภายใต้บางเงื่อนไขอาจถึงกับลดลง
แต่การค้นพบและสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ที่แทนที่กันอย่างรวดเร็วขึ้นเรื่อย ๆ และผลิตภาพของแรงงานมนุษย์ที่สูงขึ้นวันต่อวันในอัตราอย่างไม่เคยพบเห็นมาก่อน สุดท้ายให้กำเนิดความขัดแย้งที่ทำให้สังคมทุนนิยมในปัจจุบันจำต้องพังทลายลง ในด้านหนึ่ง เกิดความมั่งคั่งเหลือจะวัดได้และความลื่นไหลยิ่งยวดของผลิตภัณฑ์จนผู้ซื้อมิอาจรับมือได้ ในอีกด้านหนึ่ง สังคมส่วนใหญ่แปลงเป็นชนกรรมาชีพ แปรสภาพเป็นกรรมกรรับจ้าง และด้วยการนั้น ทำให้ไม่สามารถใช้ประโยชน์สำหรับตนเองจากความลื่นไหลยิ่งยวดของผลิตภัณฑ์ได้ การแบ่งแยกสังคมเป็นชนชั้นขนาดเล็กซึ่งรวยเกินพอดี กับชนชั้นของกรรมกรรับจ้างขนาดใหญ่ซึ่งปราศจากทรัพย์สินทั้งสิ้น แสดงถึงสังคมที่รัดคอตัวเองด้วยความลื่นไหลยิ่งยวดของตน ขณะเดียวกันที่สมาชิกส่วนใหญ่ของสังคมขาดการป้องกันจากความต้องการสุดขีดโดยสิ้นเชิง สภาวะนี้นับวันยิ่งไร้เหตุผลและความจำเป็นยิ่งขึ้นไป มันจะต้องถูกกำจัดทิ้งเสีย และกำจัดได้ ระเบียบสังคมใหม่เป็นไปได้ สังคมซึ่งความแตกต่างทางชนชั้นในปัจจุบันจะหายไป และซึ่ง——บางทีหลังจากช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านสั้น ๆ ซึ่งอาจบกพร่องในบางแง่มุม แต่อย่างไรก็มีประโยชน์มากในทางจริยธรรม——ที่นั่นจะมีปัจจัยสำหรับชีวิต สำหรับความเพลิดเพลินในชีวิต และสำหรับพัฒนาการและ
