สุภาพบุรุษทั้งหลาย: การยกเลิกกฎหมายข้าวในอังกฤษนั้นเป็นชัยชนะแสนยิ่งใหญ่ของการค้าเสรีแห่งศตวรรษที่สิบเก้า ในทุก ๆ ประเทศ เวลาที่เจ้าของโรงงานพูดถึงการค้าเสรี ก็จะนึกถึงการค้าเสรีของธัญพืชหรือวัตถุดิบเป็นหลัก การตั้งกำแพงภาษีธัญพืชต่างชาติมันน่ารังเกียจ ไม่ต่างจากเก็งกำไรบนความหิวโหยของประชาชน
อาหารถูก ๆ ค่าจ้างสูง ๆ พวกคนอังกฤษที่หนุนการค้าเสรีสละเงินไปหลายล้านก็เพื่อเจตจำนงนี้เท่านั้น แล้วบัดนี้ เพื่อนพ้องน้องพี่บนแผ่นดินใหญ่ก็ไปติดเชื้อไฟบันดาลจิตกันมา แทบทั้งสิ้นว่า ใครก็ตามหากอยากได้การค้าเสรี ก็เพราะเขาเห็นแก่ประโยชน์ของชนชั้นแรงงาน
แต่แปลกดีว่า ผู้คนที่แก่งแย่งหาอาหารถูก ๆ กลับไม่สำนึกบุญคุณกันเสียเลย อังกฤษคิดลบต่ออาหารราคาประหยัดเหมือนฝรั่งเศสต่อรัฐบาลที่ประหยัด คนเหล่านี้เห็นสุภาพบุรุษผู้อุทิศตนอย่างเบาว์ริง ไบรต์ และสหาย[a]เป็นศัตรูตัวฉกาจ มือถือสากปากถือศีล หน้าด้านไร้ยางอาย
ทุกท่านทราบว่าความขัดแย้งระหว่างฝ่ายลิเบอรัลกับฝ่ายเดโมแครตในอังกฤษนั้นเรียกได้ว่าเป็นความขัดแย้งระหว่างพวกสนับสนุนการค้าเสรีกับพวกสนับสนุนกฎบัตร[b] เรามาดูกันว่าผู้สนับสนุนการค้าเสรีชาวอังกฤษจะพิสูจน์เจตนาอันดีที่ดลใจเขาต่อผู้คนอย่างไร
เขากล่าวต่อคนงานโรงงานว่า:
“เก็บภาษีนำเข้าธัญพืชเท่ากับเก็บภาษีค่าจ้าง
- ↑ หมายถึงจอห์น เบาว์ริง จอห์น ไบรต์ และผู้สนับสนุนการค้าเสรีคนอื่น ๆ (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
- ↑ หมายถึงกฎบัตรประชาชน ค.ศ. 1838 เพิ่มเติมที่ Chartism (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
