เสียสละทุกอย่างเพื่อให้ค่าจ้างสูงขึ้น ผ่านสันนิบาตต่อต้านกฎหมายข้าว
พวกเขาใช้เงินมหาศาลสร้างวังโออ่าไว้เป็นที่ทำการของสันนิบาต พวกเขาส่งกองทัพธรรมทูตไปทุกซอกทุกมุมของอังกฤษเพื่อประกาศข่าวประเสริฐการค้าเสรี พวกเขาพิมพ์และแจกจ่ายแผ่นพับหลายพันใบเพื่อสั่งสอนกรรมกรเกี่ยวกับผลประโยชน์ของเขาเอง พวกเขาใช้เงินปึกหนาฟาดหัวสื่อ พวกเขาวางระบบการบริหารขนาดใหญ่ในการนำขบวนการการค้าเสรี และแสดงพรสวรรค์ด้านฝีปากจนหมดเปลือกในการประชุมสาธารณะ ในการประชุมครั้งหนึ่งนั้นเอง มีกรรมกรท่านหนึ่งร้องขึ้นมาว่า:
“ถ้าเจ้าที่ดินจะขายกระดูกเรา เจ้าของโรงงานอย่างคุณคือคนแรกที่จะซื้อไปใส่เครื่องโม่แป้ง”
กรรมกรอังกฤษเข้าใจดีถึงความสำคัญของการต่อสู้ระหว่างเจ้าที่ดินกับทุน เขาเข้าใจว่าที่จะลดราคาขนมปังก็เพื่อจะได้ลดค่าจ้าง และรู้ว่ากำไรของทุนจะสูงขึ้นเท่ากับที่ค่าเช่าจะถูกลง
ริคาร์โด อัครทูตของผู้สนับสนุนการค้าเสรีชาวอังกฤษ นักเศรษฐศาสตร์ชั้นนำแห่งศตวรรษ เห็นพ้องกับกรรมกรในประเด็นนี้โดยสิ้นเชิง ในผลงานเลื่องชื่อว่าด้วยเศรษฐศาสตร์การเมือง เขากล่าวว่า: “แทนที่เราจะปลูกข้าวเอง . . . เราไปหาตลาดใหม่ที่หาทดแทนได้ . . . ที่ราคาถูกกว่า ค่าจ้างก็จะลดลง กำไรก็จะสูงขึ้น การลดราคาผลผลิตการเกษตรจะทำให้ค่าจ้างถูกลง ไม่เฉพาะค่าจ้างของคนงานที่จ้างมาไถดินเท่านั้น แต่ของคนงานทั้งหมดที่รับจ้างในภาคการค้าและการผลิตเช่นกัน”[a]
ท่านสุภาพบุรุษ ท่านอย่าหลงเชื่อว่าเรื่องนี้ไม่ส่งผลใด ๆ ต่อกรรมกร ถึงจะได้เพียงสี่- ↑ เดวิด ริคาร์โด (1917) [1817]. "On Foreign Trade". On the Principles of Political Economy and Taxation. น. 80 – โดยทาง อินเทอร์เน็ตอาร์ไคฟ์. (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
