คือลักษณประวิงความไว้ให้ช้าประการ ทัณโฑ คือลักษณกรมศักดิ์ประการหนึ่ง โจทะกะเฉทะโก คือลักษณตัดฟ้องประการหนึ่ง อาจาริเยนะ อันมะโนสาราจาริย ปกิตติตา สำแดงไว้ ๚ ในลักษณะอันชื่อว่าอินภาษมีบาฬีว่า อินโทวาเทปิวิญูนัง ฐิตานังสัจจะสีทัสสะมิง ตุลานังมัชฌภูตานัง อะคตานัมปิอัคคะติง ลักขโณอัคคะทัสสานัง อินทภาโสติวุจจเร ๚ แปลเนื้อความว่า ลักขโณ อันว่าลักษณ อักขทัสสานัง แห่งผู้พิภาคษาแลตระลาการทั้งหลาย วิญูนัง อันรู้ลิ้น อินโทวาเทปิ แม้นในโอวาทแห่งสมเด็จพระอินทราธิราช ฐิตานัง ตั้งอยู่ สัจจสีลัสสมิง ในสัจแลศีล ๕ ศีล ๘ ตุลานัง มีอาการอันเที่ยงตรงดังตราชูแลบันทัด มัชฌภูตานัง มีจิตรมัทยมอย่างกลาง อะคตานังปิ มิได้ถึง อัคะติง ซึ่งอคติธรรม ๔ ประการ วุจจเร อันมะโนสาราจาริยกล่าว อินภาโสอิติ ชื่อว่าลักษณอินทภาษ
๏ในลักษณอันชื่อว่าพระธรรมนูญนั้นมีบาฬีว่า โยกิญจาปิวิจารโณธัมานุรูปะลัญจะนัง อวะหาราตยัตถานัง โสธัมมานุญโญวุจเร ๚ะ
๏แปลว่า โยสะภาโว อันว่าสะภาวะอันใด วีจาระโร พิเคราะหดู ธัมมานุรูปะลัญจะนัง ซึ่งกิริยาอันประทับฟ้องโดยสมควรแก่กระทรวงแล้วแลส่งไป อะวะหาราตยัตถานัง แก่กระทรวงความทั้งหลาย มีกระทรวงนครบาลเปนต้น กิญจาปิ แม้นโดยแท้ โสสะภาโว อันว่าสะภาวะประทับความควรแก่กระทรวงโดยธรรมนั้น วุจจะเร อันมโนสาราจาริยกล่าวไว้ ธัมมานุญโญอิติ ชื่อว่าพระธรรมนูญ ๚ะ
๏ในลักษณอันชื่อสักขีนั้นมีบาฬีว่า โยจายังปิสัจจังภูโตยุตโตสักขีตินามะโก โสปิธัมโมวิวาทานัง กังขฉินทนิทัสสะโน แปลว่า โยจะอะยังปิธัมโม แม้นอันว่าสภาวอันใด สัจภูโต มีสภาวะรู้เหนได้ยินโดยจริง กังขฉินทะนิทัสสโน อันสำแดงซึ่งข้อความให้ขาดสงไสย วิวาทานัง แห่งชนทั้งหลายอันวิวาทกัน โสปิธัมโม แม้นอันว่าสภาวนั้น สักขิ
