หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
อักษรทั้ง 28 ตัวนี้ เขาจะสามารถส่งผ่านความปรารถนาอันลุ่มลึกทั้งหมดของตน และบอกเป็นนัยถึงความรวดร้าวทั้งหลายในการสูญเสียได้[1]
- โคชิ โอซง โกจิง โวะ โอ
- เรียวกูจุ นามิดะ โวะ ทาเรเตั รากิง โวะ ฮิตาตารุ
- โคมง ฮิโตตาบิ อิริเตะ ฟูกากิ โคโตะ อูมิ โนะ โกโตชิ
- โคเระ โยริ โชโร โคเระ โรจิง
| "คราวเจ้าเยาวราช | ปรารถนานารีรัตน์ | |
| ตามติดประชิดจัด | ด้วยอุ้งหัตถ์อันมิคลาย | |
| โฉมงามน้ำตาตก | หกท่วมรดหมดทั้งกาย | |
| โศกอยู่ไม่รู้วาย | ใจสลายตายทั้งเป็น | |
| โอ้เจ้าหนอเจ้าชาย | กระหายนางไม่ว่างเว้น | |
| ไฟใฝ่ที่ใครเห็น | เทียบท้องน้ำล้ำลึกเกิน | |
| จึงฆ่าใจข้าพัง | แม้ความหวังยังยับเยิน | |
| คนช้ำจำต้องเดิน | จากไปเปล่าทิ้งเจ้าเอย" |
ในเย็นวันที่มีการส่งบทกลอนนี้เข้าไป โทโมตาดะก็ถูกเรียกไปเข้าเฝ้าเจ้าโฮโซกาวะ ชายหนุ่มสงสัยทันทีว่า มีคนไม่ซื่อตรงต่อความไว้วางใจที่เขามีให้เสียแล้ว และเขาคงหวังจะรอดพ้นโทษทัณฑ์สุดฉกาจฉกรรจ์ไปไม่ได้ ถ้าไดเมียวได้ทรงเห็นจดหมายแล้ว "ทีนี้ เขาคงจะสั่งประหารฆ่า" โทโมตาดะคิด "แต่ถ้าไม่ได้
- ↑ คนเล่าเรื่องญี่ปุ่นคงอยากจะให้เราเชื่ออย่างนั้น ถึงแม้บทกวีเหล่านี้เมื่อแปลออกมาแล้วก็ดูไม่มีอะไรพิเศษ ข้าพเจ้าได้ลองถ่ายทอดความหมายโดยทั่วไปของบทกลอนนี้แล้ว ส่วนการแปลให้มีประสิทธิภาพตามตัวอักษรนั้น คงต้องอาศัยนักปราชญ์ราชบัณฑิตสักหน่อย
132
