อาโอยางิคืนมา ข้าก็ไม่ไยดีกับชีวิตดอก ประการหนึ่ง หากจะมีรับสั่งฆ่าข้า อย่างน้อยข้าก็ควรลองฆ่าโฮโซกาวะดูบ้าง" เขาสอดดาบเข้ากับรัดประคดแล้วเร่งรุดไปยังพระตำหนัก
เมื่อเข้าสู่ท้องพระโรง เขาเห็นเจ้าโฮโซกาวะประทับอยู่บนพระแท่น เนืองแน่นแวดล้อมไปด้วยซามูไรสูงศักดิ์สวมหมวกและเสื้อคลุมสำหรับพิธีการ ทุกคนไม่พูดไม่จาดุจดังประติมากรรม และขณะที่โทโมตาดะเคลื่อนเข้าไปถวายบังคมนั้น ความเงียบงันก็ดูประหนึ่งจะเป็นลางร้ายและรุนแรงสำหรับเขา ราวกับความสงบก่อนพายุจะมา ทว่า ในทันใด โฮโซกาวะก็เสด็จลงจากพระแท่น แล้วทรงโอบชายหนุ่มขึ้นด้วยพระพาหา พลางเริ่มตรัสไปมาถึงถ้อยคำในบทกลอนว่า "โคชิ โอซง โกจิง โวะ โอ" . . . พอโทโมตาดะเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นคลองพระเนตรของเจ้าชายนองไปด้วยอัสสุชลแห่งความอ่อนโยน
ครั้นแล้ว โฮโซกาวะก็ตรัสว่า
"เพราะพวกเจ้ารักใคร่กันและกันยิ่งนัก ข้าจึงจักถือเป็นธุระของข้าที่จะอนุมัติการสมรสของพวกเจ้าแทนเจ้าแห่งโนโตะ ญาติของข้า และบัดนี้ ให้เฉลิมฉลองงานวิวาห์ของพวกเจ้าต่อหน้าข้า แขกเหรื่อก็มาประชุมกันแล้ว ของรับขวัญก็พร้อมแล้วนี่"
เมื่อได้สัญญาณจากเจ้าพระองค์นั้น ฉากเลื่อนที่กั้นบังส่วนอื่น ๆ ของพระที่นั่งก็ได้รับการเลื่อนเปิด และ ณ ที่นั้น โทโมตาดะเห็นเหล่าผู้ทรงศักดิ์แห่งราชสำนักประชุมพร้อมกันเพื่อการพิธี ส่วนอาโอยางินั่งรอเขาอยู่ในชุด
