"นางวสันตเสนาเตรียมตอบไว้แล้ว ครั้นโยคีถามดังนั้น ก็ตอบว่า 'ข้าพเจ้าเป็นลูกสาวเทวดา ได้กระทำพรตอยู่ในสวรรค์ บัดนี้ ข้าพเจ้าลงมาพักอยู่ในป่านี้เพื่อจะถือพรตต่อไป'"
"โยคีเห็นนางรูปร่างงาม ก็คิดว่า การทรงพรตอยู่ใกล้ ๆ นางมีโฉมเช่นนี้สำราญกว่าอยู่คนเดียวมาก จึ่งถามว่า ที่อยู่ของนางอยู่ไหน นางวสันตเสนาก็ชี้ว่า อยู่ใกล้ ๆ นั้นเอง แล้วแกะดินปลวกให้หลุดออกจากกายโยคี ชักชวนให้อาบน้ำชำระกาย แล้วพาไปที่กระท่อมซึ่งได้จัดให้มีผู้มาสร้างขึ้นเตรียมไว้ในป่านั้น ครั้นถึงกระท่อม ได้เห็นของดี ๆ ต่าง ๆ ซึ่งควรแก่ชาวนคร ล้วนเป็นสิ่งซึ่งโยคีไม่เคยพบเห็น โยคีก็พิศวงยิ่งนัก นางวสันตเสนาก็อธิบายว่า นางถือพรตชะนิดที่ต้องใช้ของดีที่สุดซึ่งจะหาได้ ต้องแต่งตัวให้สวย ต้องกินอาหารประกอบด้วยรสทั้ง ๖ ทั้งต้องบำรุงความรื่นเริงต่าง ๆ (ชรอยจะทำนองเดียวกันกับชนหมู่หนึ่งซึ่งนับถือคำสั่งสอนของวัลลภาจารย์ยังมีอยู่ในอินเดียจนถึงทุกวันนี้)
"ครั้นไปถึงกระท่อม นางวสันตเสนาก็เลี้ยงดูโยคีเป็นอันดี ฝ่ายโยคี เมื่อได้รู้รสทั้ง ๖ ก็ชอบใจ ละพรตอย่างเก่ามาถือพรตอย่างใหม่ ถือการกินแลดื่มแทนการอด มิช้าก็ได้อยู่กินกับนางวสันตเสนาตามวิธีคนธรรพวิวาหะ ครั้น ๑๐ เดือนล่วงแล้วไป ก็มีบุตรคนหนึ่ง ดังนี้ โยคีจึ่งมีบุตร
"ฝ่ายนางวสันตเสนา ครั้นมีบุตรแล้ว วันหนึ่ง ชักชวนโยคีผู้สามีว่า "ดูกร ท่านผู้ทรงโยคะ เราได้ถือพรตมาในป่านี้ช้านานแล้ว มาเราไปยังท่าน้ำอันเป็นบุณยะสถานต่าง ๆ เพื่อล้างกายให้หมดบาปเป็นที่จำเริญสุขต่อไป"
