เวตาลจึ่งทูลว่า "ข้าพเจ้าจะเล่านิทานซึ่งเป็นเรื่องจริงถวายในบัดนี้ พระองค์จงฟังเถิด"
ในกรุงพาราณสี มีพระราชาทรงศักดิ์ใหญ่ครองราชสมบัติ ทรงนาม พระประตาปมุกุฏ มีพระราชบุตรทรงนาม วัชรมุกุฏ มีเรื่องดังต่อไปนี้
เช้าวันหนึ่ง พระวัชรมุกุฏ กับสหายชื่อ พุทธิศริระ พากันขี่ม้าออกเที่ยวล่าเนื้อในป่า พุทธิศริระเป็นบุตรของประธาน คือ หัวหน้าอำมาตย์ในพระนครนั้น ชายหนุ่มทั้งสองขี่ม้าไปในป่า พบสระใหญ่สระหนึ่งมีกำแพงล้อมรอบ ริมสระเป็นที่ร่มรื่น ตระหลบด้วยกลิ่นดอกไม้ ฝูงนก คือ หงส์และนกจากพราก เป็นต้น ลงลอยอยู่ในสระ ในหมู่ดอกบัวอันชูก้านขึ้นมาพ้นน้ำเป็นที่ชวนชม แมลงภู่ทั้งหลายพากันร่อนอยู่เหนือน้ำ แลกินรสดอกบัวในสระนั้น
พระราชบุตรและสหายไม่เคยไปพบสระนั้นในป่า ต่างก็พิศวง จึ่งลงจากหลังม้า ผูกม้าไว้แทบใต้ต้นไม้ แล้วเดินเข้าไปริมสระ ชำระพระพักตร์แลหัตถ์ แล้วก็เข้าไปในศาลพระมหาเทพซึ่งอยู่ใกล้ฝั่งสระ ต่างคนกระทำการนอบน้อมแลสวดมนต์
สักครู่หนึ่ง มีหญิงสาวเป็นอันมากห้อมล้อมด้วยทาสีพากันมาที่ริมสระนั้นข้างขอบสระทางโน้น ครั้นมาถึง ก็ยืนสนทนาและสำรวลกันอยู่ที่ขอบสระ บางนางก็ลงอาบน้ำ แต่นางผู้เป็นหัวหน้า คือ พระราชบุตรีนั้น
