ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เอียงคอฟังอยู่บนหลังควายที่เดินคู่กันมาอีกตัวหนึ่งตัดทุ่งโฉมน่าเข้าสู่ฟากคลอง
เพราะน่าเกี่ยวกำลังจะมาถึง เพราะเข้ากล้าปลาดี และมาด้วยกันลำพังสองต่อสองกับคนรัก จึงทำให้เจ้าขวัญหนุ่มบ้านทุ่งเพลิดเพลินอิ่มใจนักหนา เตรียมซักซ้อมเพลงกลอนไว้เมื่อน่าเกี่ยว แต่แล้ว เจ้าขวัญก็ด้นกลอนสดมาเกี้ยวเอาเจ้าเรียมที่มาด้วยกันดื้อ ๆ
พื้นของเจ้าเรียมเปนคนแสนงอน ถึงแม้จะรู้ว่าหนุ่มคนรักว่าเพลงเกี้ยวพาราศีเพราะความปลาบปลื้มคนองใจ แต่เมื่อเจ้าเรียมว่าเพลงแก้ไม่ตก ก็เกิดโมโหค้อนปราด ๆ มา ๓–๔ วง
พอดีมาถึงฟากคลอง อีเกเห็นน้ำเปี่ยมฝั่งกำลังร้อน แทบจะยอไม่หยุด สบัดเขาฟิดฟัด เบิงแล้วเบิ่งเลา จะโผลงน้ำให้ได้
"เอ้อ—อีเก, มึงฮิมึง จะคอยซักประเดี๋ยวไม่ทันใจเลย เห็นน้ำยังกะเห็นแก้ว มึงน่ะมันน่าจะเปนปลามากกว่าเปนความเสียละกระมัง?"
เจ้าขวัญหัวเราะก๊ากใหญ่ รู้ดีว่าเจ้าเรียมพาลรีพาลขวางกับอีเกเพราะอะไร และตามธรรมดาของเจ้าขวัญ พอลืมตาขึ้นมาก็ชอบยั่วมนุสส์อยู่ตลอดเวลา ยิ่งสำหรับเจ้าเรียม เจ้าขวัญชอบใหญ่ เพราะแสนงอนของเจ้าเรียมนั้นดูงามขึ้นอีกเปนกอง
อ้าวเรียวที่ขี่มากำลังกระสับกระว่ายเมื่อเห็นน้ำเยี่ยงเดียวกับอีเก จึงเปนช่องทางให้เจ้าขวัญได้พูดขึ้นมั่ง
"จะเอาอย่างเขามั่งเร๊อะมึง อ้ายเรียว ควายน่ะมันอยู่ในคอก ปลาน่ะมันอยู่ในน้ำนามึงนา เรามันเปนผู้ชาย จะทำอะไรให้มันดูสมัยเขามั่ง จะเสือกเล่นโด่งไปก่อนน่ะ ผู้หญิงเขาจะติเอา"
โมโหก็โมโห แต่อดขำใจไม่ได้ เพราะเจ้าขวัญสั่งสอนอ้ายเรียวให้ทันสมัย เจ้าขวัญมันคงไม่เกิดมาสำหรับอย่างอื่นนอกจากยั่วเย้าคนไปชั่ววัน ๆ เท่านั้น
เจ้าเรียมฝืนสีน่าแล้วถามไปตรง ๆ
"อ้อ—นั่นพี่ขวัญก็เปนควายเหมือนอ้ายเรียวด้วยเร๊อะ เออแน่"
"คนย่ะ" ตอบทันใจแล้วพูดอม ๆ ยิ้ม "แต่ท่ะว้า อ้ายเรียวกับ
