หน้า:Phlae Kao 2479.djvu/57

เรียม เจ้าลวงพี่แท้เทียว เมื่อคืนนี้พอเดือนขึ้น พี่ก็มาคอยเจ้าจนเดือนตก

ไห้ซบลงใกล้ตักเจ้าเรียม เสียงครวญอย่างชอกช้ำแล้วคำรามถึงความหลัง แหงนหน้าจับตาเจ้าเรียม ชูมีดในมือให้ดู "ข้าแค้นอ้ายจ้อยจนข้าต้องสาบาน 

๕๒