หน้า:Phlae Kao 2479.djvu/91

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

เสียงเรียกชื่อเมียของมันดังแหบแห้งเบาลง มือถือมีดชูร่อน

"เรียมเอ๋ย—พี่ลาก่อน— —ทุ่งบางกะปิ ข้าขอลา เรียมเอ๋ย เรียมเอ๋ย เรียมเอ๋ย"

"เรียมเอ๋ย พี่ลาก่อน" แล้วร่างมันไถลจมลงน้ำลึก เห็นแต่เพียงมือชูมีดกวัดแกว่งอำลา

ร่างมันไถลลงน้ำลึก ลึกลงกระทั่งมิดหัว พรายน้ำขึ้นพรั่ง ๆ สำแดงว่า มันกำลังตะเบ็งร้องเรียกชื่อเจ้าเรียมอย่างเต็มที่เปนครั้งสุดท้าย เห็นอยู่แต่มือ

๘๔