ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (2).djvu/3

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
พระไอยการลักษณ ผัว [1]
เมีย

ในลักษณผัวเมียนี้ มีบาฬีในคำภีรพระธรรมสาตรกล่าว ดั่งนี้ ชายมฺปติกสฺส วิปตฺติเภทา แปลเนื้อความว่า วิปฺตติเภทา อันว่า ประเพทแห่งผัวเมียอันจะบังเกิดอธิกรเปนมูลวิวาทต่าง ๆ นักปราชพึง[2] รู้โดยสาขะคดี[3] มีประการอันมาก อันบุราณราชกระษัตรมีพระราชบัญญัติจัดเปนบทมาตราสืบ ๆ มา ดั่งนี้

ศุภมัศดุะ ๑๙๐๔ ศก ชวดนักสัตว เดือน ๑๑ ขึ้น ๕ ค่ำ จันทวาระ มีพระราชโองการมานะพระบันทูลพระราชอาาสมเดจพระเจ้ารามาธิบดีศรีบรมจักรพรรดิราชาบพิตรเปนเจ้าอยู่หัวให้ตราพระราชกฤษฎิกาบัญญัติคำนับเผดียงแก่เสนาพฤฒามาตยราชมนตรีภิริโยธามุขทุกกระทรวงทบวง[4] การทหาร[5] พลเรีอนซ้ายขวาประชาราษฎรทังหลายสมสังกัดพรรคอันมีในแว่นแคว้นพระนครศรีอยุทธยามหาดิหลกภพนพรัตนราชธานีบุริรมย ตั้งแต่นี้สืบไปเมื่อหน้า


  1. เขียนเป็นสองเล่ม เล่ม ๑ นี้เหลือฉะบับหลวงแต่ฉะบับเดียว คือ L101 กับฉะบับรองทรง
  2. ต้นฉบับ: พึ่ง
  3. ต้นฉบับ: คติ
  4. ต้นฉบับ: ทบอง
  5. ต้นฉบับ: ฝ่ายทหาร
ม.ธ.ก.