ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (3).djvu/75

จาก วิกิซอร์ซ
มีปัญหาเกิดขึ้นขณะพิสูจน์อักษรหน้านี้
๖๔
กฎ ๓๖ ข้อ

13
๑๓อนึ่ง ออกพระมหามนตรีรับพระราชโองการใส่เกล้าฯ
สั่งว่า ให้กฎหมายไว้แก่ผู้พิจารณาทังปวง ถ้าแลมีรับสั่งให้
ลงพระราชอาาตีถามเฆี่ยน[1] ถามจเอาเนื้อความ ถ้าผู้ต้อง
รับพระราชอาชานั้นหลังยังมิเคยรับพระราชอาา แต่มีรับสั่ง
ให้ตีจงหนักหนา ให้ตีแต่ ๒๐ ที ถ้าให้เฆี่ยนจงหนักหนา ให้เฆี่ยร
แต่ ๓๐ ที ถ้าผู้ต้องรับพระราชอาานั้นเคยรับพระราชอา
อยู่แล้ว จึ่งให้ครบตามทำเนียม
  • เฆี่ยน[1] ถาม
  • ตีถาม
แต่ก่อน
รับสั่งให้ไว้ณวัน + ค่ำ จุลศักราช ๑๐๕๕ ปีวอก
จัตวาศก
14
๑๔อนึ่ง มีกฎให้ไว้แก่กระลาการทังปวงว่า ราษฎรผู้มี
คดีเหนว่า เนื้อความเพลียงพลำลง ย่อมฟ้องหากล่าวโทษกระลา
การ แลเบิกคู่ความไปถึง
สาน ให้เสียค่าฤทชาทุกสาน
พญาบาดผู้ว่าเนื้อความช้าอยู่เปนหลายเดือนหลายปี เพราะ
กระลาการมิได้พิจารณาตัดสีนเนื้อความให้ขาด จึ่งผันแปร
เนื้อ[2] ความยืดยาวมิรู้แล้ว ถ้าเนื้อความเหนจะแพ้แล้ว จะ
หาอาาอุธรแก่กระลาการ ให้กระลาการใหม่พิจารณา อย่า

  1. 1.0 1.1 ต้นฉะบับ: เฆียน แก้ตาม ก
  2. ต้นฉะบับ: เนือ แก้ตาม ก
ม.ธ.ก.