หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๖
เล่ม ๑
ราชาธิราช
ว่า ซึ่งเปนสว่างในบูรพทิศนั้น คือ พระองค์จะได้ทำนุบำรุงข้าพเจ้าเปนปฐม ซึ่งว่า เห็นข้างปราจิมทิศเป็นปราสาทราชมณเฑียรนั้น ภายหลังข้าพเจ้าจะได้มาเปนใหญ่ในทิศตวันตก บัดนี้ ข้าพระพุทธเจ้าได้ทำการทุจจริตลอบลักพาพระราชธิดาของพระองค์มา ทำให้เคืองใต้ฝ่าพระบาทนั้น โทษข้าพเจ้าผิดหนักหนา ข้าพเจ้าขอพระราชทานโทษ พระองค์จงให้อภัยโทษแก่ข้าพเจ้าครั้งหนึ่งเถิด ๚ะ
๏ครั้นสมเด็จพระร่วงเจ้าแจ้งในหนังสือนั้นแล้ว ก็ทราบว่า มะกะโทคนนี้นานไปจะได้เปนใหญ่ในเมืองมอญ จะได้สืบราชประยูรวงศ์กษัตริย์ไปภายหน้า ก็มิได้ทรงพระพิโรธขัดเคือง จึงออก
