หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๘
เล่ม ๑
ราชาธิราช
ด้วยหาสาเหตุมิได้ อะลิมามางคิดมิชอบ ก็ถึงแก่ความตายเอง แผ่นดินเมืองเมาะตะหมะก็เปนสิทธิ์ของเรา บัดนี้ เราจะให้ตั้งศาลาใหญ่ศาลาหนึ่งสำหรับสมณะพราหมณาจารย์อาณาประชาราษฎรทั้งปวงไปมาอาศัย ให้ยืนอยู่ตราบเท่าสิ้นแผ่นดิน สมณะพราหมณาจารย์ทั้งปวงก็เห็นด้วยมะกะโท ๆ จึงให้ปลูกศาลาใหญ่ลงไว้ในท่ามกลางเมือง แลมะกะโทได้เมืองเมาะตะหมะครั้งนั้น ประกอบด้วยความเมตตา สมณะพราหมณาจารย์ชาวบ้านชาวเมืองทั้งปวง ครั้นอยู่มา มะกะโทคิดจะสร้างเมือง จึงให้ชุมนุมสมณะพราหมณาจารย์แลชาวบ้านทั้งปวงมาพร้อมกัน มะกะโทจึงว่าแก่
