เทานั้น อีกสิบตำลึงยกพระราชทานให้เปนรางวัลเพราะความซื่อตรงในครั้งก่อน แลคนสูบฝิ่นไว้เปียเปนจีนที่ได้ศักแล้วครั้งก่อน ได้เสียเงินตำลึงกึ่งตามบังคับไปโดยง่ายในครั้งก่อนนั้น ครั้งนี้ให้เสียแต่กึ่งตำลึงเท่านั้น ตำลึงหนึ่งยกพระราชทานให้เปนรางวัลดังว่าแล้ว ถ้าคนที่โปรดในครั้งนี้เสียแต่ห้าตำลึงนั้น ถ้าไม่ยอมเสียเงิน ก็ให้ทำเองฤๅจ้างคนแทนตัว จ่ายใช้ราชการ ๑๐๐ วัน คนที่สักแล้วจะต้องเสียกึ่งตำลึงให้ครั้งนี้นั้น ถ้าไม่ยอมเสียเงิน ก็ให้รับจ่ายใช้ราชการแต่สิบวัน แลคนไทยสูบยาฝิ่นไว้เปียเปนคนจีน ครั้งก่อนยังไม่ได้ศัก จึงต้องเสียแต่สิบห้าตำลึงไปแล้วนั้น ถ้าในครั้งนี้เปนคนศักแล้ว ก็ให้เสียแต่กึ่งตำลึง ฤๅทำการแต่ ๑๐ วัน ดังคนที่ศักแล้วได้เสียแต่ตำลึงกึ่งในครั้งก่อนนั้น แลซึ่งโปรดให้ลดสองส่วนเรียกแต่ส่วนหนึง ทรงพระมหากรุณาโปรดพระราชทนเฉภาะแต่พวกคนไทยลูบยาฝิ่นไว้เปียเปจีนซึ่งได้ยอมเสียเงินถ้วนตามพระราชกฤติกาในครั้งปีเถาะ สัปตศ๕ก จำพวกเดียว คนอื่นที่หลบหลีกลี้หนีแลผัดเพี้ยนออดแอดไปตามความตรึกตรองของคนที่ถือตัวว่า ไม่เสียชาติที่เกิดมาได้เปนเทวดากินอาหารทิพยมีสติปัญญามาก คิดเกียจโกงไปต่าง ๆ นั้น ไม่โปรดให้ลดแก่ผู้ใดเลย อย่ามาพาโลทุ่งเถียงเอาเลย ไม่โปรดให้ ให้เรียกพวกนั้นเต็มตามพระราชกฤติกาเดิมจงทุกคน แต่ค่าฎีกานั้นก็ให้เสียเหมือนกับจีนทั้งปวงเสียเถิด คือ ผูกปี้ให้เสียคนละสลึง ขอแต่ฎีกาให้เสียคนละสองสลึง ถ้าต้องจำจองเร่งรัด ก็ให้เสียค่าทิมค่าผู้คุมตาม
