นอนหลับอยู่ทหารซึ่งสนิทนั้น จึงลอบฆ่าเตียวซุ่นเสีย แล้วตัดเอาศีศะพาพวกเพื่อนออกไปให้เล่าปี่ เตียวกีครั้นเห็นเตียวซุ่นตาย แลทหารทั้งปวงเอาใจออกหากเปนอันมาก สิ้นความคิด จึงเอาดาบเชือดฅอตาย แลราษฎรในเมืองยีหยงค่อยมีความศุขราบคาบ
เล่าหงีจึงแต่งหนังสือบอกความชอบเล่าปี่ ไปให้กราบทูลพระเจ้าเลนเต้ๆ จึงตรัสว่าเล่าปี่มีความผิดอยู่ครั้งตีต๊กอิ้ว เอาความชอบนั้นยกโทษเสีย แล้วให้ไปรักษาบ้านแฮปิดปลายด่าน กองซุนจ้านจึงทูลว่า เล่าปี่นี้แต่ก่อนก็มีความชอบอยู่ ขอให้ไปกินเมืองเพงงวนก๋วนเถิด พระเจ้าเลนเต้ก็โปรดให้ เล่าปี่ก็ไปอยู่เมืองเพงงวนก๋วน เมืองนั้นมีทหารเปนอันมาก เข้าปลาอาหารก็บริบูรณ์ เล่าปี่ค่อยมีใจกว้างขวางกว่าแต่ก่อน
ฝ่ายพระเจ้าเลนเต้จึงให้เล่าหงี ซึ่งมีความชอบมาเปนนายทหารอยู่ในเมืองหลวง พระเจ้าเลนเต้มีอรรคมะเหษีคนหนึ่งชื่อนางโฮเฮา มีพระราชบุตร์องค์หนึ่งชื่อห้องจูเปียน แลนางอองบีหยินสนมเอกมีพระราชบุตร์องค์หนึ่งชื่อห้องจูเหียบ แลนางโฮเฮานั้นมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อโฮจิ้นๆ นั้นพระเจ้าเลนเต้ตั้งให้เปนขุนนางผู้ใหญ่เปนที่ปฤกษา แต่พระเจ้าเลนเต้เสวยราชย์ได้หกปีเศษแล้ว แลนางโฮเฮานั้นมีความหึงษาแก่นางอองบีหยิน นางโฮเฮาจึงพาลเอาความผิดเปนข้อใหญ่ สั่งให้เอานางอองบีหยินไปฆ่าเสีย นางตังไทฮอผู้เปนมารดาพระเจ้าเลนเต้นั้น จึงเอาห้องจูเหียบผู้หลานไป
