ขงเบ้งจึงสั่งให้เอาตัวเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวเข้ามาแล้ว ขงเบ้งหัวเราะแล้วจึงถามเบ้งเฮ๊กว่า ท่านทำกลอุบายใช้ให้น้องเอาของมาให้เราแล้วยกทัพมาตี คิดว่ารู้ไม่เท่าหรือเมื่อจับตัวไว้ได้ฉนี้จะ
กลัวเกรงเราแล้วฤๅยัง เบ้งเฮ๊กได้ยินดังนั้นจึงว่าท่านจับเราได้ทั้งนี้ เพราะน้องเราเห็นแก่กินจึงถูกยาเมาของท่าน เรายกมาจึงเสียการแม้นน้องไม่เห็นแก่กินที่ไหนเราจะแพ้ท่าน เรายังไม่กลัวเกรงก่อน ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วว่า เราจับได้ตัวก็ปล่อยไปถึงสามหนแล้ว เปนไรจึงยังไม่เกรงกลัวเรา เบ้งเฮ๊กก็นั่งนิ่งเสียไม่ตอบประการใด ขงเบ้งจึงว่าจะให้เราปล่อยไปอิกเล่าหรือ
ฝ่ายเบ้งเฮ๊กได้ยินว่าจะปล่อยไปดังนั้นก็ดีใจ จึงว่าถ้าท่านปล่อยไปครั้งนี้เราจะไปเที่ยวบอกพี่น้องญาติกา ป่าวกันมาให้สิ้นจะรบกับท่าน ถ้าแพ้ท่านจับตัวเราได้ทีนี้จะเกรงกลัวท่าน ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงว่า ท่านไปครั้งนี้จงไปเรียนความรู้วิชาการให้มากจึงชวนกันมารบ ถ้าแพ้เราจับได้ทีนี้เราไม่ปล่อยท่านไปเลย แล้วสั่งให้ทหารแก้มัดเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวออกแล้วก็ปล่อยเสีย เบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวครั้นขงเบ้งให้แก้มัด ค่อยคิดเกรงเข้าจึงกราบลงแล้วก็ลาไป ทหารขงเบ้งก็พาเอาเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวลงเรือข้ามไปส่ง แลเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวครั้นถึงฟากแล้ว เดินขึ้นไปพบม้าต้ายออกมาจัดแจงการอยู่
ม้าต้ายเอาดาบชี้ว่าถ้าจับได้ตัวทีนี้ไปปล่อยไม่แล้ว เบ้งเฮ๊กเบ้วฮิวมิได้ตอบประการใดก้มหน้าเดินไป ครั้นถึงค่ายจะเข้าไปเล่าก็เห็นจูหลงคุมทหารเข้ามาอยู่ จูหลงจึงร้องว่ากับเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวว่า นายเรามีคุณกับท่านหนักหนาเหตุใดมิรู้จักคุณ เบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวได้ยินดังนั้นมิได้ตอบประการใด
