ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Sam Kok 1928 (4).djvu/72

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
1597
เรื่องสามก๊ก

ล่วงมาถึงเพียงนี้แล้ว จะเลิกทัพถอยไปนั้นไม่ชอบ เวลาพรุ่งนี้เราจะคิดกลอุบายเอาไชยชะนะให้จงได้ แล้วขงเบ้งก็จัดแจงให้จูหลงกับอุยเอี๋ยนอยู่รักษาค่าย

ครั้นเวลาเช้าขงเบ้งก็ขึ้นเกวียนน้อย พาทหารกับคนสนิทกับชาวบ้านเลียบไปตามริมแม่น้ำฝ่ายทิศเหนือ ครั้นถึงเนินเขาขงเบ้งก็ลงจากเกวียนเดินไปถึงเขาใหญ่อันหนึ่ง ยอดเขานั้นเปนเนินสัณฐานเหมือนรูปงูเตียนราบมิได้มีต้นไม้ ริมเนินนั้นมีกำแพงสิลามั่นคง แล้วมีทางใหญ่ทางหนึ่ง ขงเบ้งจึงถามว่าเนินนี้ชื่อใด ชาวบ้านจึงบอกว่าชื่อจัวปัวสกแปลเปนภาษาไทยว่าเนินงูเลื้อย ทางใหญ่ซึ่งลงไปตรงไปเมืองสามกั๋ง ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีนัก ว่าการเราครั้งนี้เห็นจะสำเร็จเปนมั่นคง แล้วก็ลงจากเขาขึ้นเกวียนน้อยกลับมาค่าย ขงเบ้งจึงสั่งม้าต้ายให้เอาเกวียนสิบเล่มซึ่งบันทุกตู้ทำเตรียมมาแต่เมืองนั้นเข้ามาเปิดขึ้น ในตู้นั้นใส่กระบอกไม้พันหนึ่ง ในกระบอกนั้นใส่ประทัดเหล็กแลดินดำเปนอันมาก ขงเบ้งจึงสั่งม้าต้ายว่าท่านจงคุมทหาร เอาเกวียนสิบเล่มนี้ไปซุ่มอยู่ริมเนินจัวปัวสก เตรียมการไว้ให้พร้อมในสิบห้าวัน ม้าต้ายก็รับคำลาขงเบ้งไป แล้วขงเบ้งก็ให้จูหลงคุมทหารไปตั้งสกัดอยู่ริมทางจะไปเมืองสามกั๋ง ให้เตรียมการไว้ให้พร้อม จูหลงก็ยกทหารไป ขงเบ้งจึงให้อุยเอี๋ยนไปอยู่ค่ายริมแม่น้ำโท้ฮัวสุย แล้วสั่งว่าถ้าทหารลุดตัดกุดยกมารบก็ให้ทำแตก ก็ฬ่อให้ไล่ไปตามเนินเขาจัวปัวสก ถ้าเห็นธงขาวปักอยู่ที่ไหนก็ให้เข้าหยุดอยู่ที่นั้น อุยเอี๋ยนได้ฟังดังนั้นมิได้แจ้งในกลอุบายขงเบ้ง ก็คิดน้อยใจว่าขงเบ้งแกล้งให้ได้รับ