ไหนคิดคด ขอให้พินาศฉิบหาย ได้สาบาลไว้ต่อกัน แล้วมหาไชย ขุนนางเมืองน่านขึ้นไปเมืองเชียงรุ้งคนหนึ่ง พระยาศรีสองเมือง จึงให้พระอินทราชานายไพร่ ๕๐ คนขึ้นไปพบกับมหาวังเมืองเชียงรุ้งที่เมืองยาง แล้วพม่าเมืองอังวะนายไพร่ ๒๕ คน ญวน ๘๐ คน มาอยู่ด้วย แต่ญวนตัวนายชื่อไรมาแต่เมืองไหนไม่ทราบ ว่าจะเดิน ลงไปเมืองอังวะ แต่พม่า ๒๕ คนขึ้นมาเตือนให้ลงไปรับเจ้าอะรำมาวุทะเจ้าเมืองเชียงรุ้งจึงพูดกับพระอินทราชาว่า เจ้าอะรำมาวุทะ มารดา น้องสาว ค้างอยู่เมืองอังวะ เดี๋ยวนี้พม่าก็มาอยู่เมืองยาง จะให้จัดของไปกลัวพม่าจะรู้ จะต้องไปรับเจ้าอรำมาวุทะกับมารดาน้องสาว มาเสียก่อน อยู่มาเจ้าเมืองลาให้ฮ่อลงมาพบพระอินทราชา ฮ่อบังคับให้มหาไชยพากลับมาเสีย แล้วเจ้าเมืองเชียงรุ้งให้พระยาหลวงพรหมกับฮ่อลงมา ให้มหาไชยจัดม้า ๒ ม้า จานเงิน จานทอง เปนของไมตรี กับให้จานหนังสือด้วยแผ่นเงิน ๑ แผ่นทองคำ ๒ รวม ๓ ฉบับ หนังสือกระดาษฉบับหนึ่ง ให้นายเทพวงษ์ พระยาหลวงประสาท พระยาหลวงไชยนาม พาพระอินทราชาลงมาณเมืองน่าน อยู่มาเดือนยี่ปีมโรงฉศก เจ้าเมืองเชียงรุ้งแต่งให้พระยาหลวงอจิระปัญญา พระยาหลวงไชยสงคราม นายไพร่ ๕๐ คน ถือหนังสือแลคุมเอาจานเงินหนัก ๑ ตำลึง จานทองหนัก ๑ ตำลึง ม้า ๔ ม้า ดาบฝักเงินเล่ม ๑ ดาบด้ามเงินเล่ม ๑ ทวนหุ้มเงินเล่ม ๑ เจียมลายแดง ๔ ผืน ผ้าแพรพับ ๑ ผ้าเขียวครามพับ ๑ เปนเครื่องบรรณาการลงไปถวายเจ้าอังวะ
