หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๒) - ๒๔๘๑.pdf/276

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๗๔
วิวาทด่าตี

9
๙ มาตราหนึ่ง บุรุศ
สัตรี
ก็ดีเปนผู้ใหญ่บันดานโทโสตีทารก
ท่านให้ไหมทวีคูนโดยโทษาณุโทษ เหดุมิควรจโกรธจตี
10
d
๑๐ มาตราหนึ่ง เดกต่อเดกวิวาทตีกัน ให้
พ่อ
แม่
ห้าม
ปราม ถ้า พ่อ
แม่
เดกฝ่ายข้างหนึ่งไปตีบุตรท่านฝ่ายข้างหนึ่ง
ไซ้ ให้ไหมผู้ตีนั้นโดยกรมศักดิทวีคูน เหตุว่าเดกมิรู้ผิด
แลชอบ ถ้าเดกตีกันมีบาทเจบไซ้ ให้พิเคราะห์ดูเดกผู้ ตี
เจบ
นั้น ถ้าเท่ากันอย่าให้มีโทษแก่มันเลย เหดุเปนเดกด้วย
กัน ถ้าเดกผู้ตีใหญ่ไซ้ ให้ทำขวันเสียค่าน้ำมันให้แก่มันผู้น้อย
d
อนึ่งเดก ๗ เข้าเถ้า ๗๐ เปนคนหลงไหลไป
ด่า
ตี
ท่าน ๆ
มิให้ปรับไหมมีโทษ แต่ให้นายบ้านนายเมืองช่วยว่ากล่าว
ให้สมักสมาผู้เจบนั้นโดยควร
11
๑๑ มาตราหนึ่ง เดก ๗ ขวบเหล้นด้วยกันผลักไส
กันตก เรือน
ศาลา
ต้นไม้
ร้าน
น้ำ
ตายไซ้ ให้ พ่อ
แม่
แห่งเดกผู้ผลักนั้นปลูกตัวลูก
ม.ธ.ก.