สั่งสอนลูกหลานแล้ว ก็เหาะขึ้นไปถึงเขาใหญ่ชื่อ ภูเขาหลวง สร้างสมณธรรมภาวนาได้ปัญจมฌานสมบัติขาดจากตัณหาด้วยปัญญาแห่งตน
๏จึงบาธรรมราชให้หาชะพ่อชีพราหมณ์ทั้งหลายนายบ้านมาพร้อมกัน แล้วจึงปันหน้าที่ให้ชะพ่อชีพราหมณ์กำหนดกฎหมายเกณฑ์หน้าที่ ให้ทำกำแพงหนา ๘ ศอก สูง ๔ วา กว้าง ๕๐ เส้น ยาว ๑๐๐ เส้น จึงบาธรรมราชผู้รู้ฤกษ์พานาทีได้ยินในสำนักเจ้าฤๅษีผู้เป็นปู่ว่า ณ วันพฤหัสบดี เดือนอ้าย ขึ้น ๖ ค่ำ ปีมะโรง โทศก ภายหน้าจะได้ลูกนาคมาเป็นพระยา ตั้งแต่พระพุทธเจ้านิพพานได้ ๕๐๐ ปี พระฤๅษีเจ้าท่านทำนายไว้ ถ้าอัครสาวกแลสมณพราหมณ์ชีมิเป็นธรรมเมื่อใด อกเมืองจะหัก ๗ ภาค หาผู้จะยามิได้ ฝ่ายคฤหัสถ์จะเป็นฝ่ายชี ๆ จะเป็นฝ่ายคฤหัสถ์ รู้นักจะพลันตาย อย่าหมายใจต่างทาง ปู่รำคาญแต่เท่านี้จะมีไปภายหน้า แลมีบาธรรมราชเป็นประธาน ให้ชะพ่อชีพราหมณ์ตัดเอาแลงมาทำเป็นกำแพง มีบาธรรมเป็นผู้ใหญ่ว่า ท่านทั้งหลายย่อมบังคับบัญชากันให้เอาแลงมาทำเป็นแผ่นก่อเป็นกำแพง ถึง ๗ ปีจึงแล้ว บานประตูเป็นพนักงานเมืองใด ทำประตูสกัด ๕๐ เส้น ยาว ๑๐๐ เส้น ทำด้วยปูน สร้างวัดวาอารามกุฎีสถานให้เป็นทานแก่สงฆ์ทั้งหลายอันได้บรรลุโลกุตรธรรมเป็นพระโสดาบันแลสกิทาคามิอนาคามิ แล้วจึงชะพ่อชีพราหมณ์ตั้งวิหารพระอิศวรแลพระนารายณ์เป็นที่ตั้งพิธี ชวนกันอดอาหาร ๗ วัน กินบวช ๗ วัน จึงสระเกล้า จึงขึ้นโล้อัมพวายแก่พระอิศวรเป็นเจ้า อยู่ท่าพระดาบสอันจะมา
๏แลเจ้าฤๅษีคำนึงถึงตระกูล พอเข้าญานสมาบัติอันเป็นบาทแห่งอภิญญา เหาะมาในอากาศเวหา ก็เข้าถึงพนมภูผา ยังชะพ่อชีพราหมณ์
