ข้ามไปเนื้อหา

คำพิพากษาฯ คดีประทุษฐร้ายต่อพระองค์พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 8

จาก วิกิซอร์ซ
คำพิพากษา
ศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกา
พร้อมด้วยคำแถลงของพนักงานอัยยการ โจทก์
ความอาญา
คดีประทุษฐร้ายต่อพระองค์พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ ๘
บรรณาการ
ในงานทำบุญอายุครบ ๕ รอบ
หม่อมราชวงศ์บุญรับ พินิจชนคดี
๑๐ มกราคม ๒๔๙๘

สารบัญ
โดย พระพินิจชนคดี (พินิจ อินทรทูต)
โดย พระพินิจชนคดี (พินิจ อินทรทูต) ประธานกรรมการสอบสวน
โดย ศาลอุทธรณ์
โดย หลวงอรรถวินิจเนตินาท (สวัสดิ์ คทวณิช) พนักงานอัยยการ โจทก์
โดย หลวงอรรถวินิจเนตินาท (สวัสดิ์ คทวณิช) พนักงานอัยยการ โจทก์
โดย ศาลฎีกา

พิมพ์ที่สำนักพิมพ์ชัยฤทธิ์ อาคาร ๖ ถนนราชดำเนิน
นายสมบุญ แย้มกลีบบัว ผู้พิมพ์และผู้โฆษณา พ.ศ. ๒๔๙๘

บรรณานุกรม

[แก้ไข]
  • พินิจชนคดี (พินิจ อินทรทูต), พระ. (2498). คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกา พร้อมด้วยคำแถลงของพนักงานอัยยการ โจทก์ ความอาญา คดีประทุษฐร้ายต่อพระองค์พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 8. พระนคร: สำนักพิมพ์ชัยฤทธิ์. (บรรณาการในงานทำบุญอายุครบ 5 รอบหม่อมราชวงศ์บุญรับ พินิจชนคดี 10 มกราคม 2498).

งานนี้ ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า

ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
  1. ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
  2. ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
    1. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
    2. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
  1. ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
  2. แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก