นิทานอีสป/นิทานที่ 44
นิทานที่ ๔๔ เรื่อง คนเลี้ยงแพะกับลูกเสือ
ชายคนหนึ่งเป็นพ่อค้าขายแพะ เลี้ยงแพะไว้ที่ริมสถานีรถไฟฝูงหนึ่ง วันหนึ่ง ชายนั้นเข้าป่าจะไปตัดไม้ไผ่มาทำคอกแพะ ขณะเมื่อเดินไปถึงเชิงเขา ชายผู้นั้นพบลูกเสือหลงแม่ตัวหนึ่งเดินอยู่แต่ลำพัง จึงจับเอามาเลี้ยงไว้ แล้วหัดให้ลูกเสือเที่ยวขโมยลูกแพะของชาวบ้านที่ใกล้เคียง ส่วนลูกเสือนั้น ถ้าวันไหนขโมยลูกแพะของชาวบ้านได้สองตัว ก็กัดกินเสียตัวหนึ่ง เหลือเอาไปให้เจ้าของแต่ตัวเดียว ถ้าวันไหนขโมยแพะของคนอื่นไม่ได้ พอตกกลางคืนลง ก็ขโมยแพะของเจ้าของกินเสียทุกวันไป
***
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การคิดหาประโยชน์ใส่ตัวในทางมิชอบ ลงปลายมักจะเสียประโยชน์ตนเอง
