ผู้สร้างสรรค์:พระมหามนตรี (ทรัพย์)
หน้าตา
←รายชื่อ: ม | มหามนตรี (ทรัพย์), พระ (พ.ศ. ?–?) |
รัชกาลที่ 3 | ขุนนางชาวไทยสมัย
งาน
[แก้ไข]งานรวม
[แก้ไข]งานรายเรื่อง
[แก้ไข]- "โคลงภาพฤๅษีดัดตน", ใน ประชุมบทกลอนฯ (2520) (ต้นฉบับ)
- "เพลงยาวกลบทกบเต้นสามตอน", ใน ประชุมบทกลอนฯ (2520) (ต้นฉบับ)
- "เพลงยาวแต่งว่าจมื่นราชามาตย์", ใน ประชุมบทกลอนฯ (2520) (ต้นฉบับ)
- ระเด่นลันได (2492) (ต้นฉบับ)
- "ระเด่นลันได", ใน วรรณกรรมต่างเรื่อง (2505)
- "ระเด่นลันได", ใน บทละครฯ (2510) (ต้นฉบับ)
- "ระเด่นลันได", ใน ประชุมบทกลอนฯ (2520) (ต้นฉบับ)
งานที่เกี่ยวข้อง
[แก้ไข]- "บทบาททางวรรณคดีของพระมหามนตรี", โดย จิตร ภูมิศักดิ์, ใน บทวิเคราะห์วรรณกรรมยุคศักดินา (2519) (ต้นฉบับ)
งานที่บุคคลนี้สร้างสรรค์ขึ้น ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก