มีค่ากลายเปนทรัพย์ขึ้นทันที เพราะน้ำที่ตักมานี้ ๑ มีประโยชน์ ๒ มีค่าซื้อขายแลกเปลี่ยนกับสิ่งของอื่นได้
เมื่อแยกลักษณทรัพย์ออกเปนสามประเภทเช่นนี้แล้ว ก็พึงจะยกตัวอย่างต่อไปว่า ของสิ่งใดจะมีลักษณเข้าอยู่ในประเภทนั้น ๆ บ้าง คือ
๑. สัมภารทั้งปวงที่เปนสิ่งเปนอันซึ่งมีค่าและนิยมกันอยู่แล้วว่าเปนทรัพย์สมบัติ เช่นที่ดิน, สวน, ไร่นา, บ้านเรือน, ช้างม้า, โคกระบือ, ต้นผลไม้, เข้าปลาอาหารต่าง ๆ นา ๆ และเงินทองอันมีค่าแลกเปลี่ยนเปนราคาเงินตราได้นั้นเปนต้น
๒. แรงทำการงานฝีมือ วิชาความรู้ความสามารถ และความคิด ซึ่งจะแลกเปลี่ยนซื้อขายเปนราคากันได้ เช่นแรงกุลีแบกหาม แรงคนไถนาเกี่ยวเข้า ช่างไม้, ช่างเหล็ก, ช่างปั้น, ช่างเขียน, หมอยา, หมอกฎหมาย, ครูอาจารย์ เหล่านี้เปนต้น จะแลกเปลี่ยนกันแต่ลำพังค่าแรงต่อแรง เช่นช้างไม้ทำการให้ช่างเหล็ก ๆ ทำการให้ช่างไม้ หรือจะซื้อขายแลกเปลี่ยนแรงทำการนั้นเปนราคาเงินทองก็ได้
๓. ความเชื่อ คือความที่ไว้วางใจแก่กันได้ว่าจะทำจริงตามสัญญา หรือจะสุจริตซื่อตรงไม่ฉ้อโกงนั้นก็มีค่าแลกเปลี่ยน
