เวลาบ่าย ๑ นาฬิกา ออกเรือ มิศเตอรบยอรลิง ผู้จัดการห้างอิสต์อาเซียติคในกรุงเทพฯ กับภรรยา ตามลงมาส่งถึงเมืองสมุทปราการ ผู้ซึ่งจะไปเมืองเขมรด้วยกันคราวนี้ ลูกหญิง พูนพิศมัย ๑ พิลัยเลขา ๑ พัฒนายุ ๑ เดิมคาดว่า จะได้พระยาโบราณราชธานนิทร์ (พร เดชะคุปต์) เพื่อนกรรมการในหอพระสมุดสำหรับพระนคร เปนเพื่อนเที่ยวไปด้วยอิกคน ๑ แต่ผเอิญติดราชการในตำแหน่งอุปราชมณฑลอยุธยา ไปไม่ได้ เสียดายนัก คงไปด้วยแต่พระยาพจนปรีชา (ม.ร.ว.สำเริง อิศรศักดิ์ ณกรุงเทพ) ได้รับอนุญาตกระทรวงวังให้ลาชั่วคราวอาศรัยไปเที่ยวด้วยเปนส่วนตัวเองคน ๑ หลวงสุริยพงศพิสุทธิแพทย์ (กระจ่าง บุนนาค) ไปเปนแพทย์และเปนล่าม คน ๑ ศาสตราจารย์ยอช เซเดส์ บรรณารักษ์ใหญ่ในหอพระสมุดฯ ไปเปนผู้นำทาง คน ๑ นายสมบุญ โชติจิตร เสมีย ๑ นายเดช คงสายสินธุ์ มหาดเล็กรับใช้ ๑ รวมด้วยกันเปน ๙ คน ยังภรรยาของศาสตราจารย์ยอช เซเดส์ อาศรัยพาลูกไปเยี่ยมญาติที่เมืองพนมเพ็ญด้วย เพิ่มจำนวนอิก ๕ คน แต่ผเอิญคนโดยสานอื่นไปเที่ยวนี้หามีไม่ เรือสุทธาทิพย์จึงเหมือนกับเปนเรือย๊อตของเรา ห้องหับการเลี้ยงดูเหลือที่จะสบาย นายเรือก็ใจดี เรือลำนี้โดยปรกติเขาเดิรในระหว่างกรุงเทพฯ กับหัวเมืองทางแหลมมลายูไปจนถึงเมืองสิงคโปร์ แต่เวลานี้ มรสุมเหนือลงแล้ว เรือจะแวะตามหัวเมืองรายทางไม่ได้ทุกแห่ง เขาเปลี่ยนทางตรงลงไปสิงคโปร์ทีเดียว ทางที่ไปแล่นผ่านแดนเขมร เขาจึงรับจะแวะส่งพวกเราที่ตำบลแก๊ป แขวง
