ดี และการชำรหนี้ก็ดี ท่านว่า ต้องกระทำโดยสุจริต
มาตรา๑๘ท่านให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่า บุคคลทุกคนกระทำการโดยสุจริต
มาตรา๑๙ความสุจริตนั้น ถ้ามิได้ประกอบด้วยความระมัดระวังอันพึงคาดหมายได้แต่วิญญูชนไซร้ ท่านว่า จะยกเอามาเป็นข้อต่อสู้คดีมิได้
มาตรา๒๐ความตกลงกันว่า บุคคลจะไม่ต้องรับผิดชอบในผลแห่งความทุจริตของตนนั้น ท่านว่า เป็นโมฆะ
มาตรา๒๑ถ้ามีข้อสงสัยในกรณีย์หนี้แล้ว ท่านให้เป็นคุณแก่ฝ่ายลูกหนี้
มาตรา๒๒ถ้าจะส่งดอกเบี้ยเมื่อใด ๆ และดอกเบี้ยนั้นมิได้กำหนดอัตราไว้โดยสัญญา กฎหมาย ท่านให้ใช้อัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี
มาตรา๒๓ถ้าใจความในเอกสารเป็นที่สงสัย ให้ศาลแพ่งเล็งถึงเจตนาอันแท้จริงยิ่งกว่าถ้อยคำสำนวนที่กล่าว
มาตรา๒๔ถ้าในเอกสารมีบทซึ่งแย้งกันหรือเป็นปฏิปักษ์แก่กันตั้งแต่สองบทขึ้นไป และศาลมิอาจทราบเจตนาอันแท้จริงได้ไซร้ ให้ถือเอาความข้อหลังเป็นบทบังคับ
ประมวลฯ นี้ยกเลิกแล้ว (ดูฟุตโน้ตหน้า ๒๙๗)
