หน้า:ประชุมกฎหมายประจำศก (๓๖) - ๒๔๗๗.pdf/330

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๐๘

เช่นว่านี้ จงถือว่า ผู้เยาว์มีความสามารถเท่าผู้ใหญ่เพียงเฉภาะการงานนั้นเอง

อนึ่ง ผู้แทนโดยชอบธรรมหรือศาลที่ได้อนุญาคนั้น เมื่อเห็นปรากฎว่า บุคคลนั้นไม่สามารถจะทำการงานได้ตามสมควรแล้ว จะกลับถอนคืนอนุญาตเช่นว่านั้นก็ได้

มาตรา๕๑เมื่อผู้เยาว์ที่ยังจำต้องอาศัยผู้แทนของตนโดยชอบธรรมอนุมัติให้ทำการใด ๆ มาใช้กลฉ้อฉลลวงให้เขาเชื่อว่า ตนเป็นผู้มีอายุบริบูรณ์แล้ว จะอ้างว่า ตนเป็นคนไร้ความสามารถ เอาเป็นเหตุเพิกถอนการที่ตนทำไปนั้น ๆ ไม่ได้เป็นอันขาด

มาตรา๕๒เมื่อการอันผู้เยาว์ได้ทำลงเป็นโมฆียะไซร้ เฉภาะแต่บุคคลซึ่งกล่าวต่อไปนี้จะร้องขอให้เพิกถอนหรือให้สัตยาบันการเช่นว่านั้นได้ คือ

(๑)ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้เยาว์

(๒)ผู้เยาว์นั้นเอง เมื่อมีอายุบริบูรณ์แล้ว

(๓)ทายาทของผู้เยาว์

มาตรา๕๓สิทธิซึ่งจะร้องขอให้เพิกถอนการอันเป็นโมฆียะซึ่งผู้เยาว์ได้ทำไปนั้นย่อมระงับสิ้นไปโดยอายุความมีกำหนดห้าปีนับแต่วันที่ได้ทำการเช่นว่านั้น แต่กระนั้นก็ดี กำหนดอายุความนี้ยังฟังไม่ได้ว่าเป็นยุตติ จนกว่าจะล่วงไปปีหนึ่งภายหลังเวลาเมื่อผู้เยาว์นั้นมีอายุบริบูรณ์หรือมีผู้แทนโดยชอบธรรมได้ตั้งขึ้นให้แก่ผู้เยาว์นั้นแล้ว


ประมวลฯ นี้ยกเลิกแล้ว (ดูฟุตโน้ตหน้า ๒๙๗)