(ตอนนี้เปนเรื่องดึกดำบรรพ์ มีเรื่องราวเขียนด้วยเส้นดินสอดำในกระดาดเพลาเย็บเปนเล่มคล้ายสมุดจีน เรียกว่า “เรื่องนางเลือดขาว” มีเรื่องราวเปนอภินิหารยืดยาวเปนทำนองนิทาน) คือ
เดิมเมืองพัทลุงได้ตั้งมาแล้วก่อน พ.ศ. ๑๔๘๐ หรือราว ๑๐๐๐ ปีมาแล้ว เมืองตั้งอยู่ที่จะทิ้งพระ (ตัวเดิมเขียนเปนสทิงพระทุกฉบับ ที่อำเภอจะทิ้งพระแขวงจังหวัดสงขลาเดี๋ยวนี้ รากกำแพงแลคูเมืองยังปรากฎอยู่จนทุกวันนี้ ประมาณยาวไปทางทิศเหนือทิศใต้ ๗ เส้นเศษ กว้าง ๖ เส้น ๑๖ วา ราษฎรแถวนั้นเรียกที่นั้นว่า “ในเมือง”) ครั้งหนึ่งเจ้าเมืองชื่อ เจ้าพระยากรงทอง ได้ครองเมืองพัทลุงครั้งกรุงศรีอยุทธยามหานครฝ่ายเหนือ หรือกรุงศุโขไทยราชธานี ครั้งนั้นตาสามโมผัว ยายเพ็ชร์เมีย อยู่ที่ตำบลปละท่าตวันตกของทะเลสาบ (คือบ้านพระเกิด) เปนหมอสดำหมอเฒ่านายกองช้างเลี้ยงช้างส่งเจ้าพระยากรงทองทุกปี ต่อมาตายายได้กุมารจากป่าไม้ไผ่เสรียง มีพรรณเลือดนั้นเขียวขาวเหลืองดำแดง กับได้นางจากป่าไผ่ตง มีพรรณ
