ครั้น พ.ศ. ๒๓๒๕ (จ.ศ. ๑๑๔๔) พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๑ เสด็จขึ้นปราบดาภิเศกเสวยสวรรยาธิปัติถวัลยราชดำรงแผ่นดินกรุงรัตนโกสินทร์แล้ว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระยาพัทลุง (คางเหล็ก) คงรับราชการเปนพระยาพัทลุงต่อไป ครั้นปีมะโรง ฉอศก พ.ศ. ๒๓๒๗ (จ.ศ. ๑๑๔๖) โปรดเกล้าฯ ให้ถอดพระจ้านครฯ ออกจากผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราช โปรดให้รับราชการอยู่ในกรุงเทพฯ แล้วโปรดเกล้าฯ ตั้งเจ้าพัทบุตรเขยเจ้านครฯ เปนเจ้าพระยาศรีธรรมโศกราชออกมาครองเมืองนครศรีธรรมราชต่อไป
ครั้นถึงปีมะเส็ง สัปตศก พ.ศ. ๒๓๒๘ (จ.ศ. ๑๑๔๗) โปรดเกล้าฯ ให้ข้าหลวงออกมาสักเลขทั้งเดิมทั้งขึ้นเมืองพัทลุง ครั้งนี้สักหลังมือทั้งสิ้น ทำเนียบศักดินาข้าราชการก็จัดเปนเมืองโทแต่นั้นมา (ส่วนธรรมเนียมถวายต้นไม้ทองเงินยังคงต่อมาจนถึง พ.ศ. ๒๔๓๙ (ร.ศ. ๑๑๕)⟨)⟩ ใน พ.ศ. ๒๓๒๘ (จ.ศ. ๑๑๔๗) ปีมะเส็ง สัปตศก ปลายปีนั้น พม่ายกมาตีเมืองชุมพร เมืองไชยา เมืองนครศรีธรรมราช ได้ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าอยู่หัวพระราชวังบวรเสด็จยกทัพหลวงออกมาตีทัพพม่าแตกไปหมดทุกทัพทุกกอง แล้วเสด็จเลยไปประทับที่เมืองสงขลา ปราบแขกเมืองปัตตานีต่อไป
