ฝ่ายพระยาพัทลุง (คางเหล็ก) กับพระมหาช่วย วัดป่า แขวงเมืองพัทลุง ผู้มีความรู้ในทางไสยศาสตร์ ลงเลขยันต์ตะกรุดผ้าประเจียดให้พวกพลแต่งทัพออกรับพม่าที่ตำบลคลองท่าเสม็ด พม่าได้มาตั้งค่ายประชิดเข้าแล้วคนละฟากคลอง แต่หาได้รบกันไม่ พม่าเลิกทัพกลับไปเสีย (ที่พม่าตั้งค่ายเรียกว่าทุ่งค่าย อยู่ในแขวงเมืองนครฯ จนทุกวันนี้) พระยาพัทลุง (คางเหล็ก) กับด้วยพระมหาช่วยก็เลิกทัพกลับไปเฝ้าสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชวังบวรรัชกาลที่ ๑ กรุงเทพฯ ณเมืองสงขลา กราบทูลความชอบพระมหาช่วย จึงโปรดเกล้าฯ ให้พระมหาช่วยลาอุปสมบท แล้วโปรดเกล้าฯ ให้เปนพระยาทุกขราษฎร์ผู้ช่วยราชการเมืองพัทลุง แลครั้งนั้นพระยาจะนะ (เณร หรืออินท์) น้องพระยาพัทลุง (คางเหล็ก) คิดมิชอบ ลอบมีหนังสือถึงพม่าข้าศึก โปรดเกล้าฯ ให้พระยาพัทลุง (คางเหล็ก) ผู้พี่เปนตุลาการชำระเปนสัตย์ รับสั่งถามพระยาพัทลุง (คางเหล็ก) ผู้พี่ว่า จะควรประการใด พระยาพัทลุงกราบทูลว่า ควรประหารชีวิตรตามบทพระอัยการ จึงโปรดเกล้าฯ ให้ประหารชีวิตรพระยาจะนะ (เณร หรือ อินท์) เสียตามคำตัดสินของพระยาพัทลุงผู้พี่ แล้วโปรดเกล้าฯ ให้พระยาพัทลุง (คางเหล็ก) เปนแม่กองคุมทัพเมืองพัทลุงแลไพร่พลเมืองจะนะเปนทัพเรือโดยเสด็จไปตีเมืองแขกปัตตานี ครั้นตีเมืองปัตตานีได้ปราบปรามราบคาบแล้ว ก็กลับกรุงเทพฯ
