หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒๑) - ๒๔๖๔.pdf/85

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๓

ทั้งประเทศราชทั่วทุกทิศให้มีความศุขสำราญโดยราชวิธานกิจนั้น ๆ แลได้ทรงอนุเคราะห์พระราชวงศานุวงศ์ข้าทูลลอองธุลีพระบาททั้งปวงให้มีอิศริยยศบริวารยศโดยถานานุศักดิ แลทรงทำนุบำรุงพระพุทธสาสนาให้รุ่งเรืองดำรงอยู่เปนปรกติ แลทรงบำเพ็ญพระราชกุศลต่าง ๆ ทรงอุปถัมภ์พระภิกษุสงฆ์สามเณรทั้งปวงโดยสมควรแก่ศีลคุณสุตคุณ พระนครนี้เจริญรุ่งเรืองเปนศุขสำราญนิราศอุปัทวอันตราย.

อนึ่ง เพราะคำซึ่งมีมาในหนังสือว่า พม่าซึ่งมาครั้งนี้มานมัสการพระสังฆราชซึ่งเปนพระมหาเถรเจ้าเปนประธานในพระพุทธสาสนาในสยามประเทศนี้ แลพม่าพวกซึ่งมาครั้งนี้หาได้พบพระมหาเถรที่เรียกชื่อดังนั้นไม่ ก็ด้วยเหตุนั้นท่านผู้ใช้มาจะเข้าใจว่าในกรุงสยามบัดนี้การพระพุทธสาสนาจะไม่มีผู้ใหญ่บังคับบัญชา เพราะฉนั้น จะขออธิบาย ชี้แจงมาให้ทราบ ด้วยตำแหน่งพระสังฆราชนั้นเดิมแต่ก่อนอย่างธรรมเนียมในสยามประเทศนี้แลเมืองอื่น ๆ ใกล้เคียงกันบรรดาเปนเมืองมีพระสงฆ์อยู่เปนที่นับถือโดยปรกติคนในพื้นบ้านเมืองนั้นย่อมมีจารีตมา คือ พระมหาเถรเจ้าองค์ใดซึ่งพระเถรานุเถรผู้น้อยผู้ใหญ่เจ้าหมู่เจ้าคณะในพระพุทธสาสนาเปนอันมากพร้อมใจกันนับถือบูชา เปนผู้ประกอบด้วยศีลแลปัญญาศรัทธาธิคุณควรจะเปนประธานที่พึ่งแก่พระสงฆ์ทั้งปวงแลราชตระกูลทั้งราษฎรในการสั่งสอนแนะนำให้ปฏิบัติการกุศลในพระพุทธสาสนาได้ด้วยดีแล้ว ในพระเจ้าแผ่นดินพร้อมกับ