แผ่นดินเปนอันมาก จึงมีพระราชโองการมาณะพระบันทูลสุรสีหนาทดำรัสเหนือเกล้าเหนือกระหม่อมสั่งให้ตราพระราชบัญญัติไว้ เพื่อจะให้เปนหิตินุหิตประโยชน์ หนึ่ง จะทรงพระราชสงเคราะห์ช่วยระงับดับทุกข์โทษแห่งคนร้ายในอะนาคตปัจจุบัน แลในพระราชบริหารบัญญัตินั้นว่า แต่บันดาผู้สูบฝิ่นกินฝิ่นที่เคยสูบมาแต่ก่อนวันละมากน้อยเท่าใด ก็ให้ลดหย่อนผ่อนสูบให้น้อยลงมากว่าแต่ก่อนจงทุกวันกว่าจะอดได้ให้เด็ดขาดแต่ในกำหนดเดือน ๔ ปีเถาะ เอกศกนี้ ถ้าถึง ๑ฯ ๕ ค่ำ ปีมะโรง โทศก ผู้ใดยังขืนสูบฝิ่นกินฝิ่นอยู่อีก จับได้พิจารณาเปนสัจ ให้ลงพระราชอาชาเฆี่ยน ๓ ยก ลิบราชบาดเอาทรัพย์สิ่งของเปนหลวงให้สิ้นเชิง ทเวนบก ๓ วัน ทเวนเรือ ๓ วัน ส่งตัวไปเปนตะพุ่นหญ้าช้าง แลบุตร์ภรรยาผู้สูบฝิ่นกินฝิ่นนน ให้ส่งไปสีเข้าฉางหลวงใช้การที่อันหนัก อะหนึ่ง เจสัวแลลูกค้าวานิชซึ่งแต่งเรือไปค้าขายฝ่ายตวันตก ให้เจสัวกำชับนายเรือแลลูกเรือห้ามอย่าให้ซื้อฝิ่นนานาประเทศเข้ามาขายณะกรุงเทพพระมหานครแลแว่นแคว้นกรุงฯ เปนอันขาดทีเดียว ถ้าผู้ใดมีฝิ่นอยู่ก่อนหมิได้ห้ามมากน้อยเท่าใด ก็ให้เอามาส่งต่อเจ้าพนักงานคลังในซ้าย ถ้าหัวเมือง ให้ส่งตอ่ผู้รักษาเมืองต่อกรมการ เกบเอาฝิ่นใส่หีบปิดตรารักษาไว้กว่าจะถึงมรสุมเรือล่อง จึงให้เจ้าของมารับเอาฝิ่นต่อเจ้าพนักงาน ให้เร่งเอาฝิ่นไปขายเสียแก่นานาประเทษให้พ้นแคว้นกรุงเทพพระมหานครให้สิ้นเชิงแต่ในกำหนดเดือน ๔ ปีเถาะ เอกศกนี้ ถ้าผู้ใดมีฝิ่นอยู่ก่อนห้ามหมิได้เอาฝิ่นมาส่งต่อเจ้าพนักงาน แลเจสัวนายเรือลูกเรือขืนลักลอบซื้อฝิ่นก้อนเข้ามา ลูกค้ารับซื้อไว้ต้มขาย ตั้งแต่เดือน ๑ฯ ๕ ค่ำ ปีมะโรง โทศก จะให้มีผูจับ ถ้าจับได้
