เมื่อพวกข้าพเจ้าไม่ได้สุกรไปถวายพระราชา พระราชาจักฆ่าพวกข้าพเจ้าเสีย ฯ ถ้าหากพวกท่านต้องการสุกรจริงไซร้ เราจักให้สุกรแก่พวกท่าน พวกท่านจักบูชาเราด้วยสักการะอะไร ท่านต้องการสิ่งใด พวกข้าพเจ้าจักบูชาท่านด้วยสิ่งนั้น ฯ เราต้องการนิ้วมือของท่านทุกคน หกกษัตริย์ปรึกษาเห็นพร้อมกัน ยอมให้นิ้วมือของตน จึ่งตัดนิ้วมือของตนคนละหน่อยทำบูชาพระโพธิสัตว ๆ ก็ให้สุกรแก่หกกษัตริย์ไปคนละตัว หกกษัตริย์นำสุกรไปถวายพระราชา
เมื่อหกกษัตริย์ไปแล้ว พระโพธิสัตวจึ่งนำเอาสุกรซึ่งตายแล้วตัวหนึ่งไปทูลถวายพระราชยังพระนครทีหลังหกกษัตริย์ พระราชาตรัสถามพระโพธิสัตวว่า เจ้าได้สุกรมาด้วยอาการอย่างไร ฯ ข้าแต่สมมติเทวดา ข้าพระบาทเที่ยวไปในป่า พบสุกรตัวนี้เข้า จึ่งนำเอามาถวายพระองค์ พระโพธิสัตวกราบทูลแล้วก็ทูลลากลับไป ในที่นี้ มีคำถามว่า เหตุไรพระโพธิสัตวจึ่งกราบทูลพระราชาง่ายดายอย่างนี้เล่า มีคำแก้ว่า พระโพธิสัตวกราบทูลพระราชง่ายดายอย่างนี้ ก็เพื่อจะให้เห็นบุญสมภารของพระองค์มีมากด้วยประการฉะนี้
พระเจ้ากรุงพาราณสีทรงรำพึงไปว่า เราคิดอุบายจะให้เจ้าเงาะป่าตายถึงสองครั้งแล้วก็ไม่สมประสงค์ ทีนี้ เราจะบังคับให้เจ้าเงาะป่าไปหาปลา ความปรารถนาของเราจักสำเร็จแน่ เพราะเหตุไรเล่า เพราะเหตุว่าเจ้าเงาะป่าไม่รู้จักดำน้ำหาปลา ครั้นรุ่งขึ้นเข้า หกกษัตริย์มาเข้าเฝ้า จึ่งบังคับว่า วันนี้ เธอทั้งหกจงไปหาปลาให้ได้คนละมาก ๆ มาให้เรา ถ้าหากว่าพวกเธอไม่ได้ปลามาให้เรา เราจักลงราชอาชญาแก่พวกเธอ
