ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๓).djvu/47

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

แก่พม่าเปนแท้ ตัวเราคิดจะซ่องสุมประชาราษฎรในแขวงหัวเมืองตระวันออกทั้งปวงให้ได้มาก แล้วจะยกกลับเข้าไปกู้กรุงให้คงคืนเปนราชธานีดังเก่า แล้วจักทำนุกนิ์บำรุงสมณพราหมณาประชาราษฎรซึ่งอนาถาหาที่พำนักบมิได้ให้ร่มเย็นเปนศุขานุศข แลจะยอยกพระบวรพุทธสาสนาให้โชตนาการไพบูลย์ขึ้นเหมือนอย่างแต่ก่อน เราจะตั้งตัวเปนเจ้าขึ้นให้คนทั้งหลายนับถือยำเกรงจงมาก การซึ่งจะก่อกู้แผ่นดินจึงจะสำเร็จโดยง่าย ท่านทั้งหลายจะเห็นประการใด นายทหารแลไพร่พลทั้งปวงก็เห็นชอบด้วยพร้อมกัน จึงยกพระยากำแพงเพ็ชรขึ้นเปนเจ้า เรียกว่าเจ้าตากตามนามเดิม แล้วรับพระประสาทอย่างหัวเมืองเอก ขณะนั้นกิติศัพท์เลื่องฦๅไปทุกหัวเมืองว่า เจ้าตากเสด็จยกกองทัพออกมา จะช่วยคุ้มครองป้องกันประชาราษฎรในหัวเมืองตระวันออกทั้งปวงให้พ้นไภยพม่าข้าศึก บรรดาไทยจีนซึ่งเปนนายซ่องนายชุมนุมอยู่ในบ้านในป่าแขวงหัวเมืองทุกตำบลก็พาสมัคพรรคพวกเปนกอง ๆ มาสวามิภักดิ์เปนข้าขอพึ่งพระบารมีเปนอันมาก จึงโปรดตั้งตัวนายเปนที่ขุนนางตำแหน่งพระหลวงขุนหมื่นโดยควรแก่ถานานุรูปตามมีกำลังไพร่พลมากแลน้อย แลรี้พลก็มากมั่งคั่งขึ้น.

ฝ่ายพระระยองบุญเมืองได้แจ้งกิติศัพท์ ก็เกรงกลัวพระเดชานุภาพ พากรมการทั้งปวงออกมาเฝ้ากราบถวายบังคมต้อนรับ กราบทูลถวายเข้าสารเกวียนหนึ่ง แล้วนำเสด็จดำเนินทัพมาถึงท่าประดู่ จึงประทานปืนนกสับคาบศิลาแก่พระระยองบอกหนึ่ง แล้วเสด็จมาประทับแรมอยู่ณวัดลุ่มสองเวน มีพระประสาทสั่งให้นายทัพนายกองจัดแจงเสบียงอาหาร ให้ตั้งค่ายขุดคูล้อมแลปักขวากหนามตามทำนองศึกพร้อมสรรพ.