เราโดยดี อย่าให้ต้องลำบากแก่รี้พลทแกล้วทหารทั้งปวง จะได้ช่วยกันกู้แผ่นดินแก้แค้นพม่า แลจะเห็นผู้ใดที่มีสติปัญญาอัชฌาไศรยจะไปเจรจาความเมืองเล้าโลมพระยาจันทบูรได้ ขุนนางนายทัพนายกองทั้งปวงจึงกราบทูลพร้อมกันว่า เห็นแต่นายบุญมีมหาดเล็ก กับนายบุญรอด นายบุญมา น้องภรรยาพระยาจันทบูร ทั้งสามคนนี้จะไปเจรจาความเมืองให้สำเร็จราชการได้ จึงตรัศใช้สามนายนั้นไปณเมืองจันทบูรตามคำปฤกษาขุนนางทั้งปวง จึงนายเผือกญวนกับนักมาเขมรทูลรับอาสาพาข้าหลวงสามนายลงเรือไปทางทเล ใช้ใบไปห้าวันถึงปากน้ำเมืองจันทบูร จึงเข้าไปหาพระยาจันทบูร เจรจาความเมืองชักชวนโดยดี พระยาจันทบูรก็มีความยินดี สั่งให้ขุนจางวางต้อนรับเลี้ยงดูข้าหลวงทั้งสามนายโดยปรกติ แล้วยินยอมเข้าด้วย จึงว่าแก่ข้าหลวงว่า งดอิกสิบวัน ข้าพเจ้าจึงจะออกไปรับเสด็จกับทั้งกองทัพเข้ามาในเมือง ครั้นเพลาบ่ายจึงแต่งเรือรบลำหนึ่งมีพลแจวยี่สิบคนสรรพด้วยเครื่องสาตราวุธ พระยาจันทบูรจึงพาข้าหลวงมาลงเรือออกไปส่งณปากน้ำถึงเรือทอดอยู่นั้น แล้วพาข้าหลวงทั้งห้านายขึ้นบนศาลเทพารักษ์ ชวนกันกระทำสัตย์สาบาล แล้วจึงถามพวกข้าหลวงว่า เราได้สาบาลเปนมิตรร่วมชีวิตรกันแล้ว อย่าได้อำพรางกันเลย ซึ่งเจ้าตากให้มาหาเราไปนี้ เหตุผลร้ายดีประการใด จงบอกแก่เราแต่ตามจริงเถิด ข้าหลวงจึงตอบว่า ท่านอย่าคิดแคลงใจเลย อันเจ้าของเรานี้มีน้ำพระไทยตั้งอยู่ในสัตย์สุจริต จะตรัศสิ่งใดจะได้เปนกลอุบายมายาฬ่อลวงแก่ผู้ใดนั้นหามิได้ ถ้าผู้ใดมิได้ประทุษฐร้ายก่อนแล้ว ที่จะทำอันตรายแก่ผู้นั้นมิได้มีเปนอันขาด ท่านจงตั้งภักดีจิตร อย่ได้คิดรังเกียจสงไสยสิ่งใดสิ่งหนึ่งเลย
