ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๓).djvu/60

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕

สถลมารค[1] ออกไปเมืองตราด ดำรัศ[2] ให้พระรามพิไชยกับหลวงราชรินเปนแม่กองทัพเรือ เรือประมาณห้าสิบลำ ยกไปทางทเล ขณะเมื่อเสด็จยาตรา[3] ทัพบกยกไปครั้งนั้น ด้วยเดชะพระบารมี บันดาลฝนตกเจ็ดวันเจ็ดคืนตามระยะทางไปจนบรรลุถึงเมืองตราด เกลี้ยกล่อมอาณาประชาราษฎรให้อยู่เย็นเปนศุข แล้วได้ทราบข่าวว่า สำเภาจีนลูกค้ามาทอดอยู่ณท้องทเลน่าปากน้ำเมืองตราดเปนหลายลำ จึงให้ข้าหลวงไปหาตัวนายสำเภาเข้ามาโดยดี แลนายสำเภาขัดแขงไม่มา กลับต่อรบยิงเอาเรือข้าหลวง ข้าหลวงกลับเข้ามากราบทูล ก็ทรงพระพิโรธ[4] จึงเสด็จลงเรือใหญ่ยกกองทัพเรือออกไปล้อมไว้คืนหนึ่ง พวกจีนนายสำเภายังไม่อ่อนน้อม ครั้นเพลารุ่งเช้าจึงตรัศสั่งนายทัพนายกองให้ยกเข้าตีสำเภา พวกจีนต่อรบยิงปืนโต้ตอบกันอยู่ประมาณกึ่งวัน พลข้าหลวงปีนขึ้นสำเภาได้ ไล่ฆ่าฟันจีนบนสำเภาตายเปนหลายคน พวกจีนลูกค้าก็พ่ายแพ้ เก็บได้ทรัพย์สิ่งของทองเงินแลผ้าแพรเปนอันมาก แลจีนเจี้ยมผู้เปนใหญ่นายสำเภาทั้งปวงก็อ่อนน้อมยอมสวามิภักดิ์ นำเอาบุตรหญิง[5] คนหนึ่งมาถวาย ในวันนั้นก็เสด็จกลับมาณเมืองจันทบูรโดยทางทเล ตั้งยับยั้งอยู่ต่อเรือรบณเมืองจันทบูรประมาณสามเดือน ได้เรือร้อยลำเศษ.


  1. เดิมว่า บกยก
  2. เดิมไม่มี
  3. เดิมว่า กรีธา
  4. เดิมว่า โกรธ
  5. เดิมว่า บุตรี