๏ฝ่ายข้างกรุงเทพมหานคร เมื่อกองทัพพม่ายกกลับไปแล้ว จึงพระนายกองผู้อยู่รักษากรุงก็ใช้ผู้คนไปเที่ยวค้นหาพระเจ้าแผ่นดินทุกแห่งทุกตำบล จึงไปพบที่สุมทุมไม้ใกล้บ้านจิก อดอาหารมิได้เสวยถึงสิบเอ็จสิบสองวัน คนทั้งนั้นจึงหามพระองค์มาลงเรือรับขึ้นไปณค่ายโพธิ์สามต้น พอถึงก็ดับสูญสิ้นพระชนม์ แลสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระที่นั่งสุริยามรินทร์อยู่ในราชสมบัติเก้าปีก็เสียพระนคร รวมสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน[1] ซึ่งเสวยราชสมบัติในกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยานั้น ตั้งแต่สมเด็จพระเจ้าอู่ทองเปนประถม[2] แรกสร้างกรุงเทพมหานครนั้น ตราบเท่าถึงสมเด็จ[3] พระเจ้าอยู่หัว[4] ที่นั่งสุริยามรินทร์เปนพระองค์ที่สุด[5] เสียกรุงเทพมหานครศรีอยุธยานั้น นับกระษัตริย์ได้สามสิบสี่พระองค์ด้วยกัน แลอายุพระนครตั้งแต่แรกสถาปนาในศักราช ๗๑๒ ปีขาล โทศก ตราบเท่าจนเสียในศักราช ๑๑๒๙ ปีกุญ นพศกนั้น คิดอายุพระนครได้สี่ร้อยสิบเจ็ดปีโดยกำหนด.
๏ฝ่ายพระนายกองจึงให้เชิญพระศพไปฝังณโคกพระเมรุที่ถวายพระเพลิงในพระนครนั้น ต่อจัดแจงการบ้านเมืองราบคาบแล้วจึงจะคิดการถวายพระเพลิง.
๏ขณะนั้นแต่บรรดาประชาชนทั้งหลายซึ่งหนีพม่าเหลืออยู่นั้นต่าง ๆ
