หน้า:พระกวีนิพนธ์ฯ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/15

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
8
 บัดน้องสิบพักตร์ก้ม เกศี สนองแฮ
ฉัตรยักษ์ปักปิดรวี มืดไว้
ทศพักตร์จักลอบตี ทัพราช
เราบ่เห็นเขาได้ แต่ข้างเขาเห็น ฯ
 ขอธุลีบรมบาทใช้ ขุนหาญ หนึ่งเฮย
รีบประหัตฉัตรมาร จ่งได้
พระทรงสดับสาร พลันตรัส ถามนา
ใครจักอาจจักให้ ฉัตรชั้นพลังทลาย ฯ
 ลูกพระสุริยราชข้า บทบง กชแฮ
รับสั่งอาสาณรงค์ ไป่ช้า
เหาะขึ้นนภางค์ตรง ทิศภพ มารเฮย
เฉวียนฉวัดลัดฟ้า ลัดนิ้วเดียวถึง
 บ่ถึงเห็นฉัตรกั้น กลางภา ราแฮ
แสนส่ำกำธรหนา แน่นล้อม
พลันร่ายอิทธิมหา มนต์เปลี่ยน กายนอ
กายใหญ่เยี่ยงพรหมพร้อม รูปทั้งเงาหาย ฯ