การเป็นนักเรียนหอพักมีผลให้ผู้ฟ้องคดีต้องเสียสิทธิที่จะอยู่หอพักโรงเรียนไป ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ จึงไม่มีอำนาจที่จะลงโทษดังกล่าวได้ เพราะเป็นการลงโทษที่ฝ่าฝืนระเบบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการลงโทษนักเรียนและนักศึกษา พ.ศ. ๒๕๕๔ ดังนั้น การที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ มีคำสั่งตามหนังสือ ที่ ศธ ๐๔๐๕๒.๐๐๒/๑๒๑ ลงวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒ ให้ผู้ฟ้องคดีพันสภาพจากการเป็นนักเรียนหอพัก (นักเรียนประจำ) ของโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ตรัง จึงเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย และเมื่อได้วินิจฉัยแล้วว่าผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ไม่มีอำนาจที่จะลงโทษให้ผู้ฟ้องคดีพันจากสถานภาพการเป็นนักเรียนหอพักได้ จึงไม่จำต้องวินิจฉัยข้ออ้างอื่นของผู้ฟ้องคดีอีก ที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ อ้างว่า การลงโทษไม่ให้อยู่หอพักถือเป็นกิจกรรมเพื่อให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการ ว่าด้วยการลงโทษนักเรียนและนักศึกษา พ.ศ. ๒๕๔๔ ข้อ ๕ (๔) นั้น เห็นว่า การให้ทำกิจกรรมเพื่อให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตามระเบียบดังกล่าวนั้น หมายถึง การให้นักเรียนทำกิจกรรม หรือบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ต่อตนเอง สถานศึกษา หรือสังคม การลงโทษไม่ให้อยู่หอพัก จึงไม่ใช่เป็นการให้ทำกิจกรรมเพื่อให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ข้ออ้างของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ จึงไม่อาจรับฟ้องได้
ประเด็นที่สาม ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ และผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๒ ได้กระทำละเมิดผู้ฟ้องคดีหรือไม่ หากเป็นการกระทำละเมิดผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๓ ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหาย
แก่ผู้ฟ้องคดีหรือไม่ เพียงใด เห็นว่า เหตุที่ผู้ฟ้องคดีต้องออกจากโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ตรัง เป็นเพราะผู้ปกครองผู้ฟ้องคดีได้ยื่นคำร้องขอย้ายสถานศึกษา ซึ่งเป็นความประสงค์ของผู้ปกครองผู้ฟ้องคดีเอง ความเสียหายที่เกิดจากผู้ฟ้องคดีต้องออกจากโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ตรัง จึงเกิดขึ้นด้วยความสมัครใจของผู้ฟ้องคดีเอง มิใช่เป็นผลโดยตรงจากการกระทำของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ที่มีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีพันจากการเป็นนักเรียนหอพักแต่อย่างใด อีกทั้งระเบียบโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ตรัง ว่าด้วยการอยู่ประจำของนักเรียนโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ตรัง พุทธศักราช ๒๕๕๔ หมวดที่ ๒ ข้อ ๑๓ และข้อ ๑๔ มิได้กำหนดให้นักเรียนที่มีภูมิลำเนาต่างจังหวัดทุกคนต้องอยู่ประจำเท่านั้น แต่ยังมีข้อยกเว้นให้นักเรียนที่มีภูมิลำเนาต่างจังหวัดสามารถพักข้างนอกได้ด้วย โดยให้อำนาจแก่คณะกรรมการฝ่ายกิจการหอพักและรองผู้อำนวยการฝ่ายที่รับผิดชอบงานของหอพัก โดยความเห็นชอบของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ที่จะใช้ดุลพินิจให้นักเรียนที่มีภูมิลำเนาต่างจังหวัดไม่ต้องอยู่ประจำก็ได้หรือพักนอกหอพักโดยไม่ต้องอยู่กับญาติก็ได้ ดังนั้น
