ศาลปกครองชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ตามหนังสือ ที่ ศธ ๐๔๐๕๒.๐๐๒/๑๒๑ ลงวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒ ส่วนคำขออื่น ให้ยก
ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ และผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๒ อุทธรณ์ว่า ตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการ ว่าด้วยการลงโทษนักเรียนและนักศึกษา พ.ศ. ๒๕๕๔ กำหนดให้ลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษาที่กระทำผิดได้ ดังนี้ (๑) ว่ากล่าวตักเตือน (๒) ทำทัณฑ์บน (๓) ตัดคะแนนความประพฤติ (๔) ทำกิจกรรมเพื่อให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ซึ่งตามระเบียบดังกล่าวเป็นการกำหนดไว้ให้ลงโทษอันเกี่ยวกับการกระทำผิดข้อบังคับหรือระเบียบของโรงเรียนที่ใช้บังคับกับนักเรียนทั่วไป และเป็นการกำหนดเพื่อลงโทษนักเรียนในขณะที่เรียนหนังสืออยู่ในโรงเรียนเท่านั้น ส่วนระเบียบที่เกี่ยวกับนักเรียนหอพัก (นักเรียนประจำ) ที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ใช้ลงโทษผู้ฟ้องคดี เป็นระเบียบปลีกย่อยแยกออกต่างหากจากระเบียบของโรงเรียนที่ใช้บังคับกับนักเรียนทั่วไปดังกล่าว กล่าวคือ ใช้บังคับเฉพาะนักเรียนที่อยู่หอพักและเป็นการใช้บังคับเฉพาะในขณะที่อยู่ในหอพักเท่านั้น คำสั่งของผู้ถูกฟ้องคดีที่เพียงแต่ให้ผู้ฟ้องคดีออกจากหอพักตามระเบียบของหอพัก ไม่ได้มีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีออกจากโรงเรียนตามระเบียบของโรงเรียนแต่อย่างใด เพราะการกระทำของผู้ฟ้องคดีที่เป็นเหตุให้พ้นจากสถานภาพการเป็นนักเรียนหอพัก (นักเรียนประจำ) ไม่ได้เป็นการกระทำที่เป็นการผิดระเบียบกระทรวงศึกษาธิการ ว่าด้วยการลงโทษนักเรียนและนักศึกษา พ.ศ. ๒๕๔๔ แต่การออกจากโรงเรียนเป็นเจตนาของผู้ฟ้องคดีเอง การกระทำของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ มีเจตนาเพียงเพื่อให้ผู้ฟ้องคดีได้กลับไปอยู่กับบิดามารดาหรือผู้ปกครอง เพื่อให้การดูแลหรือสั่งสอนผู้ฟ้องคดีนอกเวลาเรียน เพราะจากการกระทำของผู้ฟ้องคดีด้วยการนำสุรามาดื่มกันในหอพัก นอกจากจะทำให้ผู้ฟ้องคดีเองดูไม่ดีแล้วยังทำให้ทางโรงเรียนเสื่อมเสียไปด้วย ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ไม่สามารถที่จะดูแลหรือควบคุมผู้ฟ้องคดีนอกเหนือจากเวลาเรียนได้อีกต่อไป การที่ให้ผู้ฟ้องคดีออกจากหอพักเปรียบเทียบได้กับการลงโทษผู้ฟ้องคดีด้วยการให้ผู้ฟ้องคดีปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตามที่กระทรวงศึกษาธิการกำหนดไว้เพื่อเป็นการลงโทษนักเรียน การออกคำสั่งดังกล่าวผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ไม่ได้มีเจตนาเพื่อจะกลั่นแกล้งหรือประสงค์ร้ายกับผู้ฟ้องคดีแต่อย่างใด ระเบียบหอพักและคำสั่งตามหนังสือ ที่ ศธ ๐๔๐๕๒.๐๐๒/๑๒๑ ลงวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒ ไม่ขัดหรือแย้งกับระเบียบหรือกฎของกระทรวงศึกษาธิการ ถือได้ว่าเป็นระเบียบและคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย ดังนั้น การกระทำของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑
