 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
สัญญายืมทรัพย์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แบ่งแยกออกเป็น ๒ ชะนิก คือ
๑.สัญญายืมใช้คงรูป (Loan for use)
๒.สัญญายืมเงินใช้สิ้นเปลือง (Loan for consumption)
มาตรา ๖๔๐ ให้บทวิเคราะห์ว่า "อันว่ายืมใช้คงรูปนั้น คือ สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่ง เรียกว่า ผู้ให้ยืม ให้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ยืม ใช้สรอยทรัพย์สินสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้เปล่า และผู้ยืมตกลงจะคืนทรัพย์สินนั้นเมื่อได้ใช้สรอยเสร็จแล้ว"
ลักษณะของสัญญายืมใช้คงรูปที่มีบทวิเคราะห์อยู่ข้างบนนี้แยกออกได้ดังต่อไปนี้ คือ :-
(๑)ผู้ยืมไม่ได้กรรมสิทธิ์ คงได้แต่สิทธิครอบครองเท่านั้น กรรมสิทธิ์ในทรัพย์ที่ให้ยืมคงอยู่แก่ผู้ให้ยืม
(๒)สัญญายืมใช้คงรูปเป็นสัญญาฉะเพาะตัวผู้ยืม กล่าวคือ เมื่อผู้ยืมตาย สัญญานั้นก็เป็นอันระงับ (มาตรา ๖๔๘) ทายาทของผู้ยืมไม่มีอำนาจที่จะเอาทรัพย์ที่ยืมไปใช้ต่อ
(๓)ผู้ยืมได้ใช้สรอยทรัพย์นั้นได้เปล่าโดยไม่ต้องเสียค่าบำเหน็จรางวัลให้แก่ผู้ยืม ถ้ามีการให้บำเหน็จตอบแทนการให้ยืมทรัพย์ไปใช้แล้ว การยืมนั้นอาจจะกลายเป็นสัญญาเช่าทรัพย์กันไป เช่น เราพูดขอยืมรถยนตร์ของเพื่อนเราเพื่อไปเที่ยวตากอากาศโดยคิดค่าป่วยการให้ชั่วโมงละ ๑ บาท ดังนี้
